دروغ دارای آثار زشت بسیاری در ابعاد مختلف است که گفته می‌شود دروغ گو مانند بت پرست است و خدا پرست به حساب نمی‌آید. در بعد معنوی دروغ ایمان را از بین می‌برد. در روایتی آمده است که مومن می‌تواند ترسو و بخیل باشد اما نمی‌تواند دروغ گو باشد. از دیگر آثار معنوی دروغ کفر و نفاق است. همچنین انسان مورد لعن خداوند و فرشتگان قرار می‌گیرد. بوی تعفن از دید معنوی می‌دهد. توفیق انجام اعمال صالح را از دست می‌دهد. در برزخ مسخ می‌شود و در قیامت جایگاهش آتش است. مانند بسیاری از مباحث حضرت استاد معظم له در باب رذایل اخلاقی، در جلسات پایانی راه‌های علمی و عملی درمان یا پیشگیری آن رذیله بیان می‌شود. راه‌های عملی همان توجه به آثار زشت دروغ گویی است که در بالا بیان شد. راه‌های عملی هم شامل فکر کردن قبل از سخن گفتن، معاشرت نکردن با افراد دروغ گو که مهمترین عامل است و دعا و استمداد از خداوند می‌شود. با توجه به جایگاه فقهی، اخلاقی و عرفانی همراه بادقت کم نظیر حضرت استاد معظم له در طرح مباحث این چنینی می‌توان گفت این کتاب رساله‌ای کامل و نادر در رابطه با دروغ کلید بدی‌ها می‌باشد که مطالعه آن برای تمامی سطوح علمی و اقشار مختلفه جامعه امری حیاتی و ضروری می‌باشد. به امید آنکه بتوانیم از این کلید بدی‌ها اجتناب و دوری نماییم.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

آخرین مبحث ما این است که اگر انسان به بیماری نفسانی دروغگویی مبتلا شد چگونه آن را پیشگیری یا درمان کند. این بیماری می‌تواند در رابطه با شهوت یا غضب انسان باشد چون گفتیم دروغ بیماری نفسانی است که گاهی از شهوت نشأت می‌گیرد و از رذایل نیروی شهوت به حساب می‌آید و گاهی در ارتباط با خشم است و از رذایل نیروی خشم به حساب می‌آید. هر دو نیروی شهوت و غضب می‌توانند نقش داشته باشند و انسان را به وادی خلاف گویی بکشانند در مورد اینکه تعبیر بیماری می‌کنم توضیحی بدهم. گفتیم: ملکات نفسانی این گونه هستند که اگر امری برای انسان ملکه شد، معنایش این است که آن عمل را به آسانی انجام می‌دهد اما اگر امری به صورت صفت و ملکه برای انسان در است، به این آسانی ها نمی‌تواند آن را انجام بدهد.