آقای عباسی ولدی، روحانی نویسندهای هستند که همیشه در آثاری همچون «تا ساحل آرامش»،« حسینیه واژهها»، «نیمه دیگرم» و «من دیگر ما»،
با قلمی سرشار از احساسات، مهمترین مسائل اعتقادی و تربیتی را به ما یادآوری کردند.
مجموعه زیبای بهانهبودن هم یکی از همان آثار است که مثل تابلویی نقاشی، یک رابطه موثر ما با خالق بیهمتا و اهلبیت را به تصویر میکشد.
و شاید بتوان این گروه از کتابها را مکمل معنوی دلنشینی برای نوشتههای پیشین نیز به شمار آورد.
مثلا اگر دو جلد آغازین را پس از مجموعه «نیمه دیگرم» بخوانید
یا جلد های سوم تا ششم را «تا ساحل آرامش» ورق بزنید
آنگاه جلد های هفتم تا سیزدهم را برای درک بهتر «من دیگر ما» از دست ندهید، بیشتر این گروه دوست داشتنی واژهها را درک کردهاید.
مثلا در جلد چهارم با نام«تا آتش خشم خاکسترم نکرده رودخانه عشقت را در دلم جاری کن» آرامش پس از یک طوفان را به مخاطبان میآموزد. همان هنری که میتوان دوباره افسار زندگی را در دست گرفت و آن را به سوی پیشرفت و آرامش پیش راند.
مثلا در جایی از نوشتار آن میخوانیم:
((مهربان کردن دل خاصیت عشق توست. دل عاشقانت، با خشم تو خشمگین میشود و با مهر تو، بر سر مهر میآید. عاشقان تو خشمی که بوی تو را بدهد در آغوش میکشند))
نظرات