رشد معنوی انسان، از اهداف بزرگی است که همه‌مان باید به دنبال آن باشیم. در این میان عده‌ای به تصوری غلط، راه تربیتی و سلوک الی‌لله را، ترک مادیات می‌بینند،در نتیجه یا ازین مسیر بازمیگردند و یا به خود واطرافیان خویش سخت می‌گیرند که نتیجه عکس می‌دهد. راه رسیدن به خدا از میان همین نعمات مادی می‌گذرد، درست است که در همین متوقف نمی‌شود ولی لازمه ادامه مسیر است.

در این مسیر پر چالش، بهره‌مندی از الگویی مناسب که طی طریق کرده است بسیار مهم است.

حضرت آیت الله سعادت‌پرور از جمله این افراد است که با مطالعه و غور در زندگی و شناخت رفتار و سلوک ایشان می‌تواند دل را آرم بخشد و باعث نورانی شدن آن شود.

کتاب «برگی از دفتر سعادت» حاصل بیانات حجت‌الاسلام سیدمحمدجواد وزیری فرد در شرح احوال و مبانی تربیتی حضرت آیت‌الله سعادت‌پرور است.

اکثر آثاری که به بیان حالات عرفای بزرگ می‌پردازد، فقط به خاطرات ایشان بسنده کرده و این باعث ایجاد سوالات بی‌پاسخ و شبه‌هایی می‌شود. اما کتاب«برگی از دفتر سعادت» با تبیین آثار تربیتی استاد مرحوم سعادت‌پرور باعث رفع شبهات و ایجاد راهی نورانی از سلوک ایشان می‌شود.

در برشی از کتاب می‌خوانید:

از مسائل بسیار مطرح در سیر و سلوک عرفانی و مسیر معنوی، بحث کرامات است. البته کرامت یک بحث است و اظهار کرامت بحثی دیگر. ممکن است کسی که در مسیر معنویت حرکت میکند کرامت پیدا کند و بتواند کارهایی انجام دهد که دیگران نمیتوانند؛ این طبیعی است و اشکالی هم بر صاحب کرامت نیست. نعمتی است که خدا به او داده و نعمت را نمی شود پس زد. انسان آن را می گیرد و شکرش را به جای می آورد اما به این کرامت چندان توجهی ندارد؛ یعنی آن را برای خودش فضیلت نمیداند و به تبع اینکه فضیلت نیست، اظهارش نمی کند. آنچه بد است اظهار کرامت است. آنچه رهزن است و هم راه خود انسان را می زند هم راه دیگران و شاگردان را اظهار کرامت است. اظهار کرامت چیزی است که اهل معنا از آن فراری بودند؛ مگر در جایی خاص که ضرورتی بوده و امر واجب تر و مهم تری بوده که به سبب آن، اظهار کرامتی می‌کردند.