کتاب «بانوی شعر فارسی» داستانی از زندگی پروین اعتصامی است. این اثر از مجموعه کودکی نامداران به سراغ یکی از بانوان موفق ایران زمین رفته است که توانست با ذوق ادبی و نگاه عبرت گیرش از جهان، اشعاری بسراید که برای همیشه در تاریخ ادبیات ایران ماندگار شوند. پروین اعتصامی فرزند یکی از نمایندگان مجلس در دوره مشروطه بود و پدرش از اهالی هنر و ادب بود که در خانه‌اش محافلی با حضور بزرگان شعر و ادب همچون علی اکبر دهخدا و ملک الشعرای بهار برقرار بود. پروین از همان کودکی با دیوان شاعران بزرگ مانوس بود و در مجلس این انسان های فرهیخته اشعار کودکانه خود را می‌خواند. پروین از همان دوران علاقه مند بود تا به طبیعت اطراف خود جان دهد و در دل گفتگوی میان این موجودات نکات پندآموز و اخلاقی را بنشاند تا از طریق بیان لطیف شعر به مخاطب خود موضوع مهمی را تذکر دهد. این اثر کودکان را با اولین اشعار پروین و اینکه چه شد پا به عرصه شاعری گذاشت آشنا می‌نماید.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

در آن لحظه نگاهم به تابلوی عکسی روی دیوار اتاق پذیرایی افتاد. عکس خانه‌ی ما در تبریز بود خانه‌ای که من در سال ۱۲۸۵ در آنجا به دنیا آمده بودم در آن عکس من در آغوش پدر و در کنار مادرم پایین پله‌های مشرف به در ورودی خانه درسه سالگی دیده می‌شدم. پدرم یوسف اعتصامی نماینده مردم تبریز در دوره‌ی دوم و نماینده‌ی مردم تهران در دوره ی سوم مجلس شورای ملی بود؛ و دوستان او نیز از مشروطه خواهان نویسندگان و شعرای بزرگ آن زمان بودند او نویسنده و مترجم شناخته شده‌ای بود و رمان بینوایان ویکتور هوگو را به فارسی ترجمه کرده بود.