کتاب «امتحان الهی به بلا،شکر،صبر» جلد دوم از مجموعه امتحان الهی در ۱۳ جلسه است. عنوان این مجموعه برگرفته از دو ماده امتحان الهی یعنی شکر و صبر است. این مطلب هم بسیار مهم است که بلایی که خداوند متوجه انسان می‌کند متناسب با ظرفیت‌های اوست. بلا موجب زدودن موانع پیش روی انسان برای سیر الی الله است. همچنین اگر مؤمنی با گناهان و معاصی خود را آلوده کرده باشد بلا نقش تطهیری دارد لطف خداست که در دنیا انسان را پاک کند تا بتواند در آخرت به بهشت که خانه پاکان است وارد شود. از طرفی بلا مانع ورود انسان به آتش جهنم است برای مؤمنی که دچار غفلت است، امتحان الهی نقش یادآور دارد. همچنین برای مؤمنی که زمینه صعود در او وجود دارد، راه ترفیع درجه امتحان الهی است. به همین دلیل امام علی علیه السلام فرمود که نگویید از فتنه به خدا پناه می‌برم بلکه بگویید از گمراهی در فتنه‌ها به خدا پناه می‌برم. امتحان الهی تجدید هم می‌شود و پس از هر امتحان، امتحان دیگری در راه است که از امتحان قبلی سخت‌تر است. ایشان ویژگی آزمون الهی به صبر و شکر را بیان می‌فرمایند و نتیجه قبولی در این آزمون‌ها را سعادت و کمال انسان معرفی می‌کنند. بحث‌های موجود در این کتاب شریف، ضمن آنکه موضوعیت دارند و بسیاری از سؤالات را پیرامون آزمایش الهی پاسخگو هستند شروع مباحث بسیار مهمی است که در مجلدهای بعدی به آن پرداخته شده است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

آزمایش‌های الهی برای این است که استعدادها باید در بعد معنوی به فعلیت برسند. بعد اینکه در بعد فردی آزمایش‌ها جنبه تربیتی و پرورشی دارد نه اینکه خدا نمی‌داند خدا می‌داند فقط برای اینکه انسان بداند چند مرده حلاج است، او را می‌آزماید. انسان ممکن است خیلی ادعا کند ولی تا امتحانش نکنند مشخص نمی‌شود. در مسئله عقل این است که خدا می‌آزماید تا انسان را امتحان کند برای چه امتحان کند؟ چه چیزی را امتحان کند؟ صبرش را آیا انسان در مقابل آنچه خدا خواسته است صابر است؟ رضایش را امتحان می‌کند آیا به آنچه او مقدر کرده است، راضی است؟ امثال این‌ها که مقامات معنوی است کسی که می‌گوید مؤمن است و خدا امتحانش می‌کند اگر عقلش را بگیرد بحث امتحان نیست با گرفتن عقل که صبر نمی‌کند و صبر ندارد تمام شد لذا دیگر ادراکات ندارد.