آرزو داشتن خوب است یا نه؟

  یکی از نکات اخلاقی که باید بدان توجه داشت آرزو است ، آیا این آرزو خوب است یا بد؟ و آیا صرف آرزو داشتن ما را به آن خواسته می رساند یا باید برای رسیدن به آن تلاش نیز کرد ، اصلا غرق در آرزوها شدن چه مصائبی دارد و چه مشکلاتی را برای انسان به وجود می آورد.

آرزوهای دور و دراز ممکن است انسان را نسبت به آخرت دچار فراموشی کند البته این یکی از نکات منفی آن است که خود مسائل دیگری را در پیش دارد از قبیل اینکه شخص دچار فراموشی مرگ می شود و از اعمالی که برای آخرت وی سودمند است غفلت می ورزد. طول امل را اساتید اخلاق به عنوان یک رذیله بیان می کنند و قصر امل که همان آروزهای دست یافتنی کوتاهی که داشتن آن ها مفید و رسیدن به آن ها ممکن و میسر و خود انگیزه ای معنوی برای رشد و تعالی انسان است را به عنوان یک فضیلت اخلاقی به شمار می آورند.

در کتاب اخلاق ربانی . آرزو- آرزوی بجا، آرزوی بیجا، مباحثی که توسط حضرت آیت الله العظمی مجتبی تهرانی رحمت الله علیه پیرامون بحث آرزو بیان شده است را می خوانیم.

در قسمتی از این کتاب آمده است : " در جلسه گذشته راجع به اثر زشتی که در ارتباط با نیروی عقل دارد، بحث شد که عقل را به خطا می افکند و موجب می شود که انسان غفلت می کند از اموری که با مختصر تاملی برایش آشکار می شود . دوم ، روی قلب اثر می گذارد ، سختی دل می آورد ؛ به طوری که دیگر کلمات الهی و مسائل حق بر دل انسان اثر نمی گذارد . "