اغلب دوستداران شعر فارسی، احمد شاملو را می‌شناسند که او شاعر، نویسنده، فرهنگ نویس، ادیب، مترجم ایرانی و از اعضای کانون نویسندگان ایران بود.

تخلص بامداد برای مردی که سروده‌هایش طعم آزادی‌خواهی داشت، یادآور روزهای پر التهاب انقلاب است.

 شعر سپید، سبک ویژه او برای عاشقانه های اعتراض آمیزی بود که همچنان برای نسل جوان تازگی دارد.

اما اگر شما تا کنون شعر منثور او را به رواق چشم نکشاندید، اینک در کتاب «گزینه اشعار احمدشاملو» از نشر مروارید، جان بخش‌ترین شان را بچشید و به بیاد بسپارید همچون بیتی که نگاشته‌شده:

دست‌ات را به من بده

دست‌های تو با من آشناست

ای دیر یافته با تو سخن می گویم

به سان ابر که با توفان

به سان علف که با صحرا

به سان باران که با دریا

به سان پرنده که با بهار

به سان درخت که با جنگل سخن می‌گوید

زیرا که من

ریشه‌های تورا دریافته‌ام

زیرا که صدای من

با صدای تو آشناست.))