کتاب کرشمه ماه، اثر محمدعلی عباسی‌اقدم و منتشر شده توسط دفتر نشر فرهنگ سالامی، روایتی کوتاه و تأثیرگذار از زندگی پرفراز و نشیب عارف بزرگ، آیت‌الله محمدتقی بهجت فومنی است. این اثر که سومین دفتر از مجموعه قله‌ها به آسمان نزدیک‌ترند محسوب می‌شود، با نگاهی دقیق و صمیمی، تصویری روشن از سلوک علمی و عرفانی این عالم ربانی ترسیم می‌کند. نویسنده با بهره‌گیری از خاطرات نزدیکان، شاگردان و منابع معتبر، توانسته است جلوه‌هایی از ساده‌زیستی، تواضع، شهرت‌گریزی و بندگی خالصانه ایشان را در قالب روایت‌هایی شیرین و کوتاه به تصویر بکشد.

آیت‌الله بهجت شخصیتی بود که زندگی‌اش در کتمان و پرهیز خلاصه می‌شد. مردی ناشناخته که به تعبیر آیت‌الله سیدرضا بهاءالدینی، ثروتمندترین مرد معنوی زمان خود بود و با وجود حضور در محضر استادانی چون آیت‌الله سیدعلی قاضی طباطبایی، آیت‌الله سید محمدحسین غروی اصفهانی و آیت‌الله سید محمدکاظم شیرازی، همواره از دیده‌ها پنهان و در پرده بود. ویژگی برجسته او، زیست عارفانه‌ای بود که نود درصد آن همچنان مجهول باقی مانده است؛ به‌طوری‌که آیت‌الله سیدعبدالکریم کشمیری او را کوه کتمان نامیده بود.

کرشمه ماه آیینه‌ای است از روح بلند مردی که در سادگی زیست و در عرفان به قله رسید، اما جز بندگی، به هیچ نشانی دل نسپرد. هر روایت این کتاب، پرتوی از آن خورشید پنهان است؛ روایتی از عالمی که صاحب نفس مطمئنه بود، اما در گمنامی زیست و همچون گنجی پربها، ناشناخته ماند. این اثر نه‌تنها زندگی‌نامه‌ای مستند، بلکه دعوتی به تأمل در سبک زندگی اسلامی و سیر و سلوک معنوی است. فرصتی است برای درنگ در زیستی آسمانی که با وجود زبان الکن نویسنده، کام علاقه‌مندان به سلوک و معنویت را شیرین و دلشان را به یاد آن خورشید بی‌غروب، روشن می‌سازد.

کتاب کرشمه ماه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب را به همه علاقه‌مندان به سیره عارفان راستین، جویندگان سلوک عملی و دوستداران آیت‌الله بهجت پیشنهاد می‌کنیم. همچنین مخاطب کتاب، عموم جوانان، طلاب، پژوهشگران و علاقه‌مندان به زندگی‌نامه‌های معنوی و الهام‌بخش هستند.

در برشی از کتاب کرشمه ماه می‌خوانیم:

پس از سالها شاگردی پیش اعاظم حوزه نجف و زانو زدن نزد علمای پرآوازه و صاحب نام و فراگیری فقه و اصول و فلسفه حالا وقت آن رسیده بود که آموخته های بسیار خود را در اختیار علاقه مندان و طالبان علم قرار دهد و کام مشتاقان و دانشجویان را «شیرین» سازد.

یک سال از اقامتش در قم میگذشت که تدریس خارج فقه و اصول را آغاز کرد آن هم در منزل شخصی خودش. اوایل برای پرهیز از شهرت و معروفیت منزل شخصی خود را محل تدریس برگزیده بود اما سرانجام با اصرار شاگردان، گذرش به «گذرخان» افتاد و در مسجد فاطمیه کرسی تدریس برقرار کرد.