کتاب «چهار هزار هفته» نوشته الیور برکمن اثری کارآمد برای افرادی است که در این شلوغی دنیای مدرن می‌خواهند زمان خود را مدیریت نمایند. بسیاری از ما با مشکل کمبود وقت و نبود فرصت کافی برای انجام کارهای شخصی روبرو هستیم. گرفتاری‌های انسان امروز سبب شده تا همواره احساس ناکارآمدی و ناکافی بودن بکند و همیشه زمان حال را در اضطراب بگذراند و هیچگاه به آن آینده رویایی که برای انجام تمام کارهایش وقت داشته باشد نرسد. این قضیه زمانی دلهره‌آورتر می‌شود که متوجه شویم که عمر ما در بهترین حالت یک زمان بسیار بسیار محدود است که به سرعت در حال تمام شدن است. به طور تقریبی عمر انسان در محدوده چهار هزار هفته است و همین آمار به شکل طنزآمیزی کوتاهی عمر انسان را نشان می‌دهد. این کتاب پیش از آنکه بخواهد به شما یک برنامه مدون بدهد که بتوانید از ثانیه ثانیه عمر خود بیشترین استفاده را ببرید تلاش می‌کند دیدگاه شما نسبت به زمان را بازسازی نماید. کتاب‌های مدیریت زمان و بهره‌وری بیشتر تفکرات غلطی را در ذهن جامعه جاانداخته‌اند که سبب شده شما به هر شیوه که دست بزنید همچنان نتوانید خود را به اهدافتان برسانید. پیش از برنامه‌ریزی برای روز و هفته باید نگاه تازه‌ای به مفهوم زمان و جریان زندگی داشته باشیم تا با نگاه واقع‌بینانه‌تری بتوانیم برای این چهار هزار هفته برنامه‌ریزی کنیم.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

در نظر نگرفتن زمان به مثابه‌ی ایده‌ای انتزاعی ایرادی بزرگ دارد: محدود کردن دستاوردهایتان. ممکن است کشاورز ساده‌ای باشید که برنامه‌ی زمانی‌تان متکی به فصل‌ها است اما نمی‌توانید چیزی فراتر از کشاورز ساده یا نوزاد باشید. به محض این که بخواهید کارهای سه چهار نفر آدم را هماهنگ کنید، نیازمند روشی مطمئن و توافق شده برای اندازه گیری زمان خواهید شد. بسیاری بر این باورند که چون راهبان قرون وسطایی مجبور بودند اولین دعایشان را قبل از روشن شدن هوا بخوانند و کل صومعه را سر ساعت خاصی بیدار کنند، اولین ساعت مکانیکی را ابداع کردند. یکی از روش‌های اولیه‌ی آن‌ها این بود که یکی از راهبان کل شب بیدار میماند و حرکت ستاره‌ها را مشاهده می‌کرد. این امر فقط در صورت ابری نبودن هوا و خواب نماندن راهب شیفت شب کارساز بود. استانداردسازی و مشهودسازی زمان به این طریق ناگزیر مردم را تشویق می‌کرد زمان را چیزی انتزاعی در نظر بگیرند با ذاتی مستقل از فعالیت‌هایی که می‌شد زمان را صرف آن‌ها کرد؛ زمان آن چیزی است که با حرکت عقربه ها تیک تاک کنان عبور می‌5قفلکند.