مقدمه فهم زبان قرآن و روایات آشنایی با زبان و ادبیات عرب را می طلبد و نخستین مرحله آن، دانستن علم صرف و نحو است. مهم ترین مرحله‌ی یادگیری در هر علم، نخستین گام آن است و اگر بتوان این مرحله را درست و به شیوه ی صحیح و متقن آموزش داد، مراحل دیگر آن آسان پیش می رود و دانش پژوه در مسیر اصلی خود قرار می گیرد. آموزش نحو هم از این اصل مستثنی نیست و چنانچه شیوه تدریس آن با نگاهی جامع باشد، دانش پژوه در دوران تحصیل به مشکل ارزیابی متون عربی و آیات و روایات برنمی خورد و اینگونه نمی شود که بعد از چند سال تحصیل، پیداکردن فاعل و مفعول و حال و مفعول مطلق برایش پیچیده و مبهم و جزو سخت ترین کارها باشد. علاوه بر این، مشکل عمده‌ی دیگر، انتقال مطالب به صورت تئوری است و کاربردی کردن نحو در غالب کلاس های درسی صورت نمی‌پذیرد. این مشکل باعث می‌شود دانش پژوه اقوال مختلف درباره مباحث مختلف نحوی را بداند؛ ولی از اجرایی کردن آن ها واهمه داشته باشد.

بر این اساس لازم است کتب درسی حوزه، مخصوصاً کتب مقدماتی، با رویکردی صحیح به دانش پژوهان ارائه شود تا گام های اولیه تحصیل چنان استوار نهاده شود که نیاز آنها را تا انتهای درس و بحث تأمین‌کند.

در کتاب نحو کاربردی عالی (جلد سوم) به توابع و همچنین به آخرین قسم از عناوین اعرابی اسم ، یعنی مجرورات پرداخته شده است.