کتاب «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب: قصه‌هایی از مرزبان نامه» مشتمل بر 21 داستان برگزیده از یکی از بزرگترین گنجینه‌های ادبی این سرزمین است. کتاب مرزبان نامه به قلم یکی از شاهزادگان منطقه طبرستان نگاشته شده و در قرن ششم هجری به فارسی دری بازگردانده شده است. مولف این اثر را جهت تذکر و تنبه به سیاسیون و عامه مردم در امور اخلاقی نوشته است و در واقع تلاش داشته تا در قالب حکایت و قصه نقدهای خود را به معضلات اجتماعی اعلام نماید. داستان‌های این اثر همچون سنت ادبی آن دوران دوگانه‌ای میان خیال و واقعیت بوده است. شخصیت اصلی این داستان‌ها را عمدتا حیوانات دربرمی‌گیرند با این حال رفتار و اعمال آن‌ها تمثالی از آن چیزی است که در جامعه رخ داده است. با این حال زبان کهن این اثر و اینکه مخاطب جدی این اثر کودکان و نوجوانان نبوده‌اند سبب شده مهدی آذریزدی دست به ساده نویسی و گزینش حکایت‌هایی بپردازد که با گذر قرن‌ها همچنان مطالب ناب و خواندنی برای نسل جوان دارد. مطالعه این اثر به کودک و نوجوان این سرزمین کمک می‌کند تا با ریشه‌های ادبی و فرهنگی وطن خود ارتباط برقرار کند و از طریق این حکایت‌های پاکیزه تحت تعلیم بسیاری از معارف انسانی و اسلامی قرار گیرد.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

اما شیر یک چیز می‌دانست که دیگران خیال می‌کردند نمی‌داند و آن این بود که وقتی خرس سراغ خرگوش رفته بود و با او مشورت کرده بود کلاغی روی درخت نشسته بود و حرف‌های آن‌ها را شنیده بود و چند تا هم رویش گذاشته بود و برای شیر خبر برده بود. حالا شیر می‌دانست که در بیشتر حرف‌های آن‌ها راست و دروغ هر دو هست. می‌دانست که هیچ یک بدخواه شیر نیستند اما دلشان با هم یکی نیست و هر یکی به خیال خودش یک جور زرنگی می‌کند و به زبان دیگران تمام می‌شود. این بود که شیر فکری کرد و گفت:« یاران من. من تقاضای شما را پذیرفتم و دادمه را بخشیدم و سر کار خود بازگشت. از گفت وگوی خرس و خرگوش هم خبر دارم و م‌یدانم که حسودی خرس نزدیک بود کار را مشکل‌تر کند. با وجود این خرس و خرگوش را هم عفو می‌کنم چون هیچ یک بدخواه من و گروه حیوانات نیستند.»