طعم شیرین خدا مجموعهای بینظیر از محسن عباسی ولدی و نشر آیین فطرت است که با تکیه بر آیات زیبای قرآن و احادیث نورانی اهل بیت (علیهمالسلام)، به معرفی ذات اقدس الهی و ابعاد گوناگون دین مبین اسلام میپردازد. این مجموعه، با زبانی شیوا و دلنشین، مفاهیم عمیق دینی را برای عموم مخاطبان قابل فهم و جذاب میسازد و پلی استوار میان قلبهای مشتاق و سرچشمههای زلال وحی.
جلد دهم این مجموعه ارزشمند، که اکنون پیش روی شماست، به موضوع مهم و اساسی «کمک به دنیای برادران مؤمن» میپردازد و آن را به عنوان یکی از راههای اصلی شکرگزاری به درگاه خداوند متعال معرفی میکند. محسن عباسی ولدی در این اثر، با نگاهی نو و ژرف، پنجرهای تازه به مفهوم یاری رساندن به دیگران میگشاید و تعریفی عمیقتر و جامعتر از اجتماعی بودن را پیش روی مخاطبان قرار میدهد.
با مطالعه این کتاب، درمییابیم که کمک به همنوع، صرفاً یک عمل نیکوکارانه نیست، بلکه جلوهای از ایمان و نشانهای از شکرگزاری واقعی در برابر نعمتهای الهی است. نویسنده با استفاده از مثالهای ملموس و استدلالهای قوی، نشان میدهد که چگونه یاری رساندن به برادران دینی میتواند زمینهساز رشد فردی و اجتماعی شده و پیوندهای ایمانی را مستحکمتر سازد. «طعم شیرین خدا، جلد دهم» دعوتی است به سوی همدلی، همیاری و درک عمیقتر مسئولیتهای اجتماعی در پرتو آموزههای ناب اسلامی. این کتاب، دیدگاه ما را نسبت به مفهوم کمک و نقش آن در زندگی فردی و جمعی متحول خواهد ساخت و لذت شیرین با هم بودن در مسیر بندگی را به ما خواهد چشاند.
این کتاب برای علاقهمندان به فهم عمیقتر دین، یافتن راههای عملی شکرگزاری و بهبود روابط اجتماعی از منظر اسلام، و کسانی که میخواهند نگاهی تازه به کمک به دیگران داشته باشند، پیشنهاد میشود. برای جویندگان رشد معنوی و درک نقش اجتماع در دین و همچنین طرفداران نثر دلنشین مجموعه «طعم شیرین خدا» مفید است.
حالا به هر کدوم از راههای شکر که گفتیم و به یاری خدا می گیم از این زاویه نگاه کنید و ببینید چه قدر موضوع شکر براتون جذاب میشه و دیگه نمیتونید به راحتی ازش بگذرید. خسته هم نمیشید حس و نگاهتون به رفتاراتون به کلی عوض میشه.
وقتی از این زاویه به شکرگزاری نگاه میکنیم که کمک کردن یه راه برا قرار گرفتن تو مسیر آفرینش و یه نشونه برا قوت توحیده حش منت گذاشتن از وجودمون بیرون میره؛ چون حواسمون هست که خدا گفته اگه تنها من رو میپرستی شکرگزار باش و امامم یادمون داده که اگه میخوای خدا رو شکر کنی به برادر مؤمنت کمک کن؛ یعنی این برادر دینی لطف کرده که به حاجت و کاری داشته که ما انجام دادیم و تا اندازه ای به وظیفه توحیدی و بندگی خودمون عمل کردیم. اگه این نگاه نباشه نهایتش به قصد دلسوزی این کمک رو انجام میدیم که ممکنه خدای نکرده با منت گذاشتن قاطی بشه و حتی زمینه عُجب و خود برتربینی هم ایجاد بشه.
نظرات