شهید آیت الله مطهری در سال 1355 به درخواست طلاب و فضلای حوزه علمیه قم و توصیه استادشان امام خمینی (ره) محفل درسی را در این شهر برقرار کردند که تا نیمه ابتدایی سال 1357 ادامه داشت. ایشان در این مدت فلسفه اسلامی، فلسفه غرب و مباحثی را ناظر به آیات الهی مطرح کردند. از جمله این سلسله جلسات که با محوریت قرآن کریم برگزار شد می‌توان به مبحث «شناخت از نظر قرآن» اشاره کرد که در ده جلسه در سال 1356 برگزار شد. مطالب این اثر قرابت بسیاری با مسائل مطرح شده در کتاب مساله شناخت دارد که در تهران بیان گردیده بود. با این حال چون این مبحث با استناد به آیات بوده و در جمع طلاب طرح شده تفاوت‌هایی در شیوه ارائه و ظرافت‌های خاص خود را دارا است.

در کتاب «شناخت از نظر قرآن» پس از بیان دیدگاه فلسفه اسلامی و دیگر مکاتب در مورد موضوع شناخت ایشان به سراغ قرآن کریم رفته‌اند. در این بخش ایشان منابع و وسایل شناخت از منظر قرآن را مورد بررسی قرار داده‌اند سپس شناخت و غیب از دیگاه وحی را توضیح داده و در بخش پایانی نیز منطق دیالکتیک که از چارچوب‌های اصلی مکتب مارکسیسم است را مورد نقد و بررسی قرار داده‌اند.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

آیا قرآن طرفدار شناخت خدا و شناخت جهان و شناخت انسان در جمیع شئون فردی و اجتماعی اوست؟ یا آن طور که طرز تفکر فرنگی‌هاست، قرآن به حکم آنکه کتاب ایمان است و ایمان در ماهیت خودش ضد شناخت است [ طرفدار شناخت جهان و شناخت انسان نیست.] فرنگی‌ها اینچنین فکر می‌کنند می‌گویند به طور کلی ایمان و دین در ماهیت خودش ضد شناخت و شناسایی و معرفت است و ایمان در محیطی که شناخت نباشد بهتر محفوظ می‌ماند و بهتر رشد می‌کند.