اعتماد به نفس که در دنیای امروز به مسئله‌ای جدی برای بسیاری از انسان‌ها تبدیل شده، موضوع تازه‌ای نیست. قرآن کریم چهارده قرن پیش به آن اشاره داشته و آن را جزو اساسی‌ترین بنیان‌های دین‌داری دانسته است؛ تنها با این تفاوت که در قرآن این پدیده با نام «عزت نفس» یا «کرامت» شناخته می‌شود. کرامت یعنی آگاهی به اینکه خداوند متعال ما را بیهوده خلق نکرده و دارایی‌های بی‌شماری‌ که به ما اعطا کرده، از روی عبث نبوده است. با در اختیار داشتن این جهان‌بینی انسان می‌تواند از دام افسردگی، خودکم‌بینی، بی‌انگیزگی، تنبلی و بیماری‌های روحی رهایی بیابد؛ و این موضوعی است که کتاب «زندگی خودباورانه» بر حول آن نگاشته شده است. این کتاب که مخاطب خود را نوجوانان قرار می‌دهد، با هدف بالا بردن خودباوری و کرامت در بین جوانان جامعه ایرانی اسلامی، در شش فصل مجزا به حل این مسئله در دنیای امروز می‌پردازد. منبع اصلی مولف در وهله اول قرآن کریم و سپس احادیث، اشعار عرفانی و فلسفی و همچنین بیانات مقام معظم رهبری و دیگر دانشمندان اسلامی زمان حال است. در فصل اول به موضوع گنج درون پرداخته می‌شود؛ یعنی استعدادها و توانایی‌هایی که هر شخصی به شکل ویژه از آن بهره‌مند است. بخش دوم درباره کوتاه بودن عمر انسان و لزوم استفاده از زمان برای یافتن این گنج‌ها بحث می‌کند. سپس به قدرت اراده و تصمیم‌گیری می‌رسیم و در فصل بعد، بر نکته مهم همکاری تأکید می‌شود. در بخش‌های پایانی نیز تمرین‌هایی برای امیدواری در زمان شکست آورده شده و قسمت آخر، بر موضوع خلاقیت و ابتکار تمرکز  دارد. این کتاب توسط جمعی از نویسندگان و به همت «کانون دانش‌پژوهان نخبه و مرکز علم و فناوری شتاب» به انتشار رسیده است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانیم:

«لذا اولین مسئولیت انسان نسبت به استعدادهایش این است که خوب قدر آن‌ها را بداند و از کنار آن‌ها به سادگی عبور نکند. متأسفانه خیلی‌ها اینگونه نیستند و قدر استعدادهایشان را نمی‌دانند. چنین افرادی با اینکه ثروتمند هستند اما چون ثروت خود را نمی‌شناسند همیشه احساس نداری و فقر می‌کنند؛ مثل آن کسی که کوزه‌شکسته‌های عتیقه را دارد اما چون التفات ندارد که این‌ها گنج است، احساس می‌کند هیچ ندارد. مثلاً شخص، استعداد انجام کارهای فنی را دارد و اگر مقداری برای شکوفایی این استعداد زحمت بکشد تا این گنج را بتواند از زمین وجودش استخراج کند، پس از مدتی یک مکانیک خوب خواهد شد که هم کار مردم را راه می‌اندازد و هم شغل و درآمد مناسبی پیدا می‌کند. با این حال چون برای این استعدادش ارزش قائل نیست دائم می‌گوید من پولی ندارم پس چیزی نداشته و بدبخت هستم! مشکل این شخص و بسیاری از افراد این است که فکر می‌کنند فقط پول ثروت و سرمایه است.»