صمد طاهری از نویسندگان مکتب جنوب است. او که زاده شهر آبادان است در داستان نویسی نیز بسیار تاثیرپذیرفته از احمد محمود و سبک رئالیسمی این نوسینده است. از او تاکنون سه مجموعه داستان و یک داستان بلند به نام «برگ هیچ درختی» به چاپ رسیده است. طاهری دانش آموخته رشته نمایشنامه نویسی از دانشکده هنرهای دراماتیک تهران است و از سال 1353 به فضای داستان نویسی ورود پیدا کرده است.

کتاب زخم شیر که در سال 1396 توسط نشر نیماژ به چاپ رسید، برگزیده دومین دوره جایزه احمد محمود و برگزیده یازدهمین دوره جایزه جلال آل احمد نیز شده است. این اثر مشتمل بر یازده داستان کوتاه است که تمام این درام های پراتفاق در زیست بومی جنوبی اتفاق می افتند. یک داستان  از این مجموعه دستمایه یک اقتباس سینمایی قرار گرفته که حاصل آن فیلم یدو به کارگردانی مهدی جعفری بوده است. صمد طاهری که شناخت خوبی از فرهنگ و جغرافیای منطقه خود دارد در داستان‌هایش مردم معمولی و حوادث زندگی شان را به تصویر کشیده است. او خود هنر داستان کوتاه نویسی را به کشیدن یک تصویر مینیاتوری یا خاتم کاری تشبیه نموده است. کاری ظریف و پرجزئیات.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

سلیمه چای آورد مینار و عصابه‌ی سبز به سر و سینه پیچیده بود. پسرک چهار پنج ساله‌ای هم پشت سرش بود که یک دم نگاهی انداخت و دوید پشت در قایم شد. هنوز خط سفید شکستگی روی چانه ی سلیمه به جا بود؛ کنار ستاره‌ی ریز سبزی که در گودی چانه‌اش خالکوبی شده بود سلام کرد و نشست روی قالی دیگر آن سرسبزی چشم‌ها و عطر خوش سدر و حنای موها رفته بود. سه استکان کمر باریک توی سینی استیل را از چای پر کرد شکر ریخت و با قاشق هم زد نامر داشت از خاطرات دبیرستان بهرام می‌گفت سلیمه زیر چشمی مرا می‌پایید می‌دانست دارم به موهای جوگندمی‌اش نگاه می‌کنم که از پشت مینار آشکار بود. دست‌های حنابسته ی پر نقش و نگارش لرزش عصبی داشت. سینی چای را سراند روی قالی و از اتاق بیرون رفت زایر یاسین نگفته بود که سلیمه عروسش شده است.