اسلام دینِ زندگی است، اما زندگی تهی از شرف و آزادگی و عزت را مرگ می‌شمارد. دینِ عقلانیت است، اما با نفسانیتی که خود را عقلانیت می‌نمایاند و دست مایه‌ی همان کسانی است که پیامبران خدا را مجنون می‌خواندند مبارزه می‌کند. دین اتحاد و برادری و صلح جهانی است اما اتحاد ظالم با مظلوم و فشردن دست جلاد بر سر جنازه‌ی شهیدان عدالت را خیانت می‌شمرد. دین واقع‌بینی و حسابگری است اما توجیه ستم‌های جهانی به نام واقع‌بینی را گناه می‌داند. دین احکام جاودانه است، اما جمود و قشری‌گری را نمی‌پذیرد. دین اجتهاد و نواندیشی است اما بدعت گذاری و التقاط را رد می‌کند. دین گذشت است، اما ظلم و ذلت را مجاز نمی‌داند. دین تمدن و علم و آبادانی است، اما علمی را که وسیله‌ی بردگی و کشتار ملت‌ها و تمدنی را که دستاویز تحقیر انسانهاباشد، جهل و وحشی‌گری می‌شمرد. دین جهاد است اما جنگ بی‌منطق و قدرت طلبانه را جهاد نمی‌نامد. دین عزت و قدرت و حاکمیت است اما این را دست مایه‌ی توجیه وسایل ناشرافتمند نمی‌سازد. این موارد اعم تفاوت‌های اسلامی ناب محمدی با اسلامی است که با ستمگران جهان سر سازش دارد و اسلامی آمریکایی خوانده می‌شود. بیست و دومین ره‌نامه با محوریت این موضوع و بیانات مقام معظم رهبری پیرامون «اسلام ناب  و اسلام آمریکایی» است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

یک اسلام هم همان اسلامی است که اسم اسلام است؛ ظواهر اسلام هست اما به آسانی در خدمت آمریکا و غرب و شرق قرار می‌گیرد. مثل اسلام همین قلدرهایی که بر بعضی از کشورهای اسلامی مسلطند. آن‌ها هم از اسلام دم می‌زنند، اما اسلام برای آن‌ها یک دکان است یک وسیله‌ی حیات است، یک وسیله‌ی قدرت است؛ والا اسلام اگر همان اسلام قرآن است تسلّط آمریکا بر مخازن نفتی مسلمین یا بر سرنوشت مسلمین را صریحاً رد می‌کند. چطور ممکن است مسلمان باشد، مطیع و منقاد آمریکا هم باشد؟ هم مسلمان باشد هم اهل فساد و انحطاط و عیش و طرب و انواع و اقسام گرفتاری‌های اخلاقی باشد؟ کسی هم مسلمان باشد هم به مردم ظلم کند و در رأس قدرت ظالمانه‌ای قرار داشته باشد و به میل دشمنان اسلام بر مسلمان‌ها فشار وارد کند؟