حضرت سیدالشهداء (سلام الله علیه) به همه آموخت که در مقابل ظلم، در مقابل ستم، در مقابل حکومت جائر چه باید کرد. با اینکه از اول می‌دانست که در این راه که می‌رود، راهی است که باید همه اصحاب خودش و خانواده خودش را فدا کند و این عزیزان اسلام را برای اسلام قربانی کند، لکن عاقبتش را هم می‌دانست. اگر نبود این نهضت، نهضت حسین (علیه السلام)، یزید و اتباع یزید اسلام را وارونه به مردم نشان می‌دادند... تکلیف ماها را حضرت سیدالشهداء معلوم کرده است: در میدان جنگ از قلّت عدد نترسید، از شهادت نترسید، هر مقدار که عظمت داشته باشد مقصود و ایده انسان به همان مقدار باید تحمل زحمت بکند. ما باز درست نمی‌توانیم ادراک کنیم که حجم این پیروزی چقدر است. دنیا بعد ادراک خواهد کرد که این پیروزی ملّت ایران چه حجمی دارد. در کتاب «عاشورا»، دوازدهمین جلد از مجموعه «ره‌نامه» که مجموعه‌ای موضوعی از سخنان مقام معظم رهبری است، درباره حماسه عظیم عاشورا، نهضت حسین (ع) و آزادی و آزادگی بحث شده است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانیم:

«تمام راه‌هایی که می‌شود فرزند پیغمبر از آن راه‌ها استفاده کند برای حفظ میراث عظیم اسلام -که میراث جدّ او و پدر او و پیروان راستین آن‌ها است- در زندگی سیدالشهداء (ع) محسوس است؛ از تبیین و انذار، از تحرّک تبلیغاتی، از بیدار کردن و حساس کردن وجدان‌های عناصر خاص -همین خواص که ما تعبیر می‌کنیم- در آن خطبه منا، این‌ها همه در طول زندگی سیدالشهداء است. بعد هم ایستادگی در مقابل یک انحراف بزرگ با قصد مجاهدت با جان؛ نه اینکه امام حسین از سرنوشت این حرکت بی‌اطلاع بود؛ نه، این‌ها امام بودند. مسئله‌ی معرفت امام و علم امام و آگاهی وسیع امام بالاتر از این حرف‌هایی است که ماها در ذهنمان می‌گنجد؛ بلکه به معنای ترسیم یک دستورالعمل می‌ایستد، تسلیم نمی‌شود، مردم را به یاری می‌طلبد، بعد هم وقتی یک عده‌ای پیدا می‌شوند که همان اهل کوفه باشند و اظهار می‌کنند که حاضرند در کنار آن بزرگوار در این راه قدم بگذارند، حضرت درخواست آن‌ها را اجابت می‌کند و به طرف آن‌ها می‌رود؛ بعد هم در میانه‌ی راه پشیمان نمی‌شود. بیانات امام را که انسان نگاه می‌کند، می‌بیند که حضرت عازم و جازم بوده است برای اینکه این کار را به پایان ببرد. اینکه در مقابله‌ی با حرکت انحرافی فوق‌العاده خطرناک آن روز، امام حسین (علیه الصلاة والسّلام) می‌ایستد، این می‌شود یک درس که خود آن بزرگوار هم همین را تکرار کردند... این شد ایثار کامل و اسلام را هم حفظ کرد. همین حرکت اسلام را حفظ کرد. همین حرکت موجب شد که ارزش‌ها در جامعه پایدار بشوند، بمانند. اگر این خطر را نمی‌پذیرفت، حرکت نمی‌کرد، اقدام نمی‌کرد، خونش ریخته نمی‌شد، آن فجایع عظیم برای حرم پیغمبر، دختر امیرالمؤمنین و فرزندان خاندان پیغمبر پیش نمی‌‎آمد، این واقعه در تاریخ نمی‌ماند. این حادثه‌ای که می‌توانست جلوی آن انحراف عظیم را بگیرد، باید به همان عظمتِ آن انحراف در ذهن جامعه و تاریخ، شوک ایجاد می‌کرد و کرد. این فداکاری امام حسین است.»