کتاب «تذکره الاولیاء» از مهمترین متون نثر پارسی آغاز سده هفتم هجری و یکی از آثار درخشان نثر صوفیه به شمار می رود. این کتاب، یادنامه عارفان است و بخش اصلی آن به یادکرد هفتادو دو تن از اولیا اختصاص دارد که نخستین آنها امام جعفر صادق (ع) و آخرین آنها حسین بن منصور حلاج است.