بیست سال داشت و سه روز پس از تولدش، باز دیگر در آسمان‌ها متولد شد، شهید سید مصطفی موسوی را می گویم.

شخصیت جوان و پرشور که عاشق موسیقی بود اما 

نماز اول وقت را هیچ وقت ترک نمی‌کرد.

اینک خاطرات او را سمانه خاکبازان، در دوازدهمین کتاب مجموعه مدافعان حرم نشر روایت فتح، بازگو می کند.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

(( سید مصطفی لبخندی زد و به امضایی که آقا سید پای برگه می انداخت، نگاه کرد و گفت: «به مامان نگو. باشه؟» آقا سید نگاهی به چهره خندان پسرش انداخت و گفت: «حالا که امضا کردم و خیالت راحت شد، بگو چرا آن قدر اصرار داری بری؟ برو دانشگاه. درس بخون. الآن مملکت ما به آدم های تحصیل کرده بیشتر احتیاج داره. جنگ حالا حالا ها هست.»

چهره سید مصطفی جدی و لحنش جدی تر شد. نگاهی به چشمان آرام پدر انداخت و گفت: «شاید جنگ حالاحالا ها تموم نشه؛ اما ممکنه من عوض بشم. هیچ تضمینی نیست که پنج سال دیگه، دو سال دیگه که درس من تموم شد، اون موقع هم همین آدم باشم.»))