کتاب «هریت تابمن» از مجموعه کتاب‌های آدم‌های معمولی جهان را تغییر می‌دهند. در مورد برده‌ای در قرن نوزدهم است که نمی‌توانست ساختار ظالمانه برده‌داری که کاملا حقوق سیاهان را زیرپا می‌گذارد تحمل کند و در ابتدا خود را از طریق مسیر زیرزمینی به سرزمین‌های شمالی می‌رساند که آزادی حداقلی داشته باشد و پس از آن نیز در طول یازده بار سیزده مرتبه به جنوب بازگشت تا خویشاوندان خود را نجات دهد و حدود 70 نفر از چنگال برده‌داران حیوان صفت بیرون آورد. در زمان جنگ داخلی نیز فرماندهی یک گروه جاسوسی را برعهده داشت و پس از آن نیز خانه‌ای برای مراقبت و پرستاری از سیاه پوستان سالمند در نیویورک راه انداخت. او از جمله پیشگامان مسیر حقوق برابر سیاهان است که تلاش‌های ستودنی انجام داد و سرنوشت زندگی‌اش را با تلاش و مشکلات به دست خود نوشت.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

حالا داشتم در مسیر ریلی زیر زمینی سفر می‌کردم این مسیر یک راه آهن واقعی نبود؛ هیچ قطار یا واگنی هم از آن عبور نمی‌کرد و از زیر زمین هم رد نمی‌شد؛ بلکه فقط مسیری بود که در آن آدم‌هایی که مخالف برده‌داری بودند مخفیانه به فرار برده‌ها کمک می‌کردند. در این مسیر ایستگاه‌های مخصوصی بود. مخفیگاه‌های امنی که در آنجا سفید پوست‌ها و سیاه پوست‌های نیکوکاری که به آن‌ها «رابط» می‌گفتیم به برده‌ها کمک می‌کردند. این مسیر حتی علامت‌های مخصوص هم داشت.