کتاب «انقلاب اسلامی از دیدگاه فلسفه تاریخ» سلسله جلسات استاد مرتضی مطهری با موضوع فلسفه تاریخ است که در پنج جلسه پایانی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی برگزار شد محوریت این جلسات در مورد انقلاب اسلامی است. آخرین جلسه این کتاب درست روز قبل از شهادت استاد مطهری برگزار شده و در واقع آخرین بیان عمومی ایشان است که اکنون در این کتاب به چاپ رسیده است.

جلسه اول این کتاب تفسیر و تعبیر ماهوی از مفاهیم انقلاب را توضیح می‌دهد و تلاش کرد حقیقت انقلاب را شرح دهد. در جلسه دوم مروری بر انقلاب‌های ایدئولوژیکی است که در بستر تاریخ رخ داده‌اند. سه جلسه پایانی کتاب کمی از مباحث انقلاب اسلامی فاصله گرفته و بیشتر توضیح مبانی تاریخ فلسفه است. در جلسه سوم نظریه اجتماعی بودن بشریت مورد تحلیل قرار می‌گیرد و نسبت فرد و جامعه از دیدگاه مکاتب مختلف تبیین می‌شود. در جلسه چهارم دیدگاه قرآن به موضوع جامعه مورد بررسی قرار می‌گیرد و جلسه پنجم گذری بر سنت‌های الهی است که در جوامع بشری تکرار شده‌اند و تاثیر خلل ناپذیری بر تاریخ ده هزار ساله زندگی انسان گذاشته‌اند.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

نظریه سوم که امروز طرفدار هم زیاد دارد این است که اصلاً اشتباه است که ما خیال می‌کنیم فرد اصالت دارد؛ جامعه اصالت دارد فرد اعتباری است. البته «فرد» که ما می‌گوییم اندام فرد را که نمی‌گوییم آن شخص فرد است؛ مقصود شخصیت فرد است. شما خیال می‌کنید که یک فرد هستید مستقل از افراد دیگر من هم خیال می‌کنم یک «من» هستم مستقل از افراد دیگر آن دیگری هم همین طور. آنوقت من خودم را در مقابل شما قرار می‌دهم فکر می‌کنم طبیعت آمده در بدن من یک «من» به وجود آورده، پس من غیر از شما هستم شما هم غیر از من هستید، آن یکی هم غیر از همه ماست. این «من»ها در طبیعت درست شده اند با یک مشخصاتی، بعد آمده‌اند در اجتماع این طور نیست. ما همه چیزمان از جامعه است حتی «من» ما احساس ما، ادراک ما هر چه که ما داریم همه را از جامعه می‌گیریم.