کتاب ارجنامه انسان بخش قابل توجهی از گفتارهای امام موسی صدر درباره روابط انسان ها با یکدیگر و بایستههای آن است. این کتاب به کوشش محمدصادق حسینزاده گردآوری شده و نشر بینالملل به چاپ رسانیده است.
روابط انسانها با یکدیگر سنگ بنای جامعه است. دوستیها و دشمنیها، صلحها و ستیزها در روابط انسانها با یکدیگر شکل میگیرد. گفتگوهای دوستانه و همچنین درگیریهای نادوستانه نیز گونهای از گونههای رابطه انسانی است که در قلمروهای مختلف میان افراد جامعه روی میدهد. امام موسی صدر یکی از آگاهانی است که روابط انسانها و بایستههای آن، دل مشغولیاش بوده و در این زمینه اندیشه کرده و به بیان تأملات خود پرداخته است. ایشان در راستای تبیین بایستهها و شایستههای روابط اجتماعی انسانها با یکدیگر از واژه برادری بهره برده و به گونههای متفاوت برادری اشاره مینماید برادری انسانی برادری ،خداباوران برادری اسلامی برادری ملی در نوشتار پیش رو تلاش شده تا از باورهای امام صدر در این عرصه، گزارشی تحلیلی ارائه شود. امام موسی صدر برای تبیین تساوی دو طرف ارتباط از واژه برادری استفاده میکند و همه انسانها را برادران یکدیگر میداند و معتقد است همانگونه که وقتی دو نفر در پدر و مادرشان مشترک باشند عرفاً برادر خونی یکدیگر محسوب شده و نسبت به یکدیگر وظایفی پیدا میکنند انسان ها نیز در پی یکی بودن آفریننده آنها، تساوی چگونگی آفرینش و یکسانی مواد تشکیل دهندهشان، برادران یکدیگر بوده و نسبت به هم مسئولاند. انسان در دیدگاه امام موسی با توجه به انسان بودنش محترم و دارای جایگاه ویژه ای است. ایشان معتقد است با خدمت به انسانیت موجود در انسانها از هر مذهبی که باشند در حقیقت به خدا خدمت میکنیم زیرا خداوند بی نیاز از خدمت بوده و خدمت به آفریدهها خدمت به خانواده خداست.
شناخت ارزش انسانی توسط عالمی بزرگ به واقع آموزنده و لازم است.
این اثر ارزشمند را به تمام علاقهمندان کتابهایی با مفاهیم دینی و خودشناسی پیشنهاد میکنیم.
در این ایام دشواری که امت اسلامی را نگرانی و اضطراب فراگرفته و در برابر خطرهایی که حال و آینده سراسر این منطقه را دستخوش توفان کرده، بیش از پیش نیاز مبرم مسلمانان به وحدت و یکپارچه کردن صفوف متفرق و هماهنگی و انسجام تلاشهای مختلف آنان نمایان میشود این امر از آن رو ضروری است که مسلمانان باید در حرکت به سوی آینده و ترسیم سرنوشت تاریخی و ادای مسئولیت های شان مسیر خود را بشناسند و به خویشتن اعتماد کنند اتحاد کلمه و وحدت نیروها و افزایش توان فقط برای این نیست که اینها بزرگترین هدفهای دینی اند بلکه این مسائل با تمامیت زندگی ما و کرامت ما و وجود نسلهای ما مرتبط است و خود مسئله ای حیاتی است. اتحاد کلمه نباید فقط به صورت شعار با جمله زیبا جلوه گر شود، بلکه باید در تار و پود اندیشه و احساس ما در فکر ما در تپش قلب ما و در راه و روش ما خودنمایی کند. این وحدت رکن اساسی برای آینده است. این اتحاد با بذل عنایت فکری و در پی آن، با اهتمامی که از سر اعتقادی قلبی باشد و کوشش برای تحکیم آن، به دست میآید. اگر چنین شود وحدت حقیقی بنیان گذاشته میشود و استوار میگردد و نمونه و الگویی پدید می آید که میتوان بدان اقتدا کرد.
نظرات