تصور کنید در ایرانِ سالِ 1357 زندگی می‌کنید؛ سال‌ها اعتراض و راهپیمایی را به همراه مردم دیگر کشورتان تجربه کرده‌اید و با هر قدم که پیش می‌روید، خون شهدا بیشتر اثر می‌کند و بوی تغییرات بزرگی از شرایط سیاسی و اجتماعی کشور به مشامتان می‌خورد. کسانی که این برهه را زندگی کرده‌اند و حال و هوای آن روزها را می‌شناسند، می‌گویند قابل توصیف نیست و بودن در آن زمانه تجربه‌ای منحصربه‌فرد بوده است؛ ولی مایی که امروز زندگی می‌کنیم هم می‌توانیم با خواندن و شنیدن وقایع و قصه‌های آن دوره را از زبان آشنایان یا از کتاب‌های تاریخی، بخوانیم و بشنویم.

کتاب «یک روایت معتبر درباره همه‌پرسی جمهوری اسلامی» از تاریخی شروع می‌کند که امام خمینی (ره) هنوز در فرانسه است و با مطبوعات انگلیسی دربارۀ حاکمیت بعدی حرف می‌زند. از همین نقطه است که نظرات امام درباره چگونگی برقراری حکومت اسلامی پخش می‌شود و در این کتاب، به‌طور ویژه به موضوع همه‌پرسی پرداخته می‌شود. همه‌پرسی پیش‌زمینه‌ای است که برای برکناری حکومت وقت لازم است تا پایه‌های قانون اساسی طرح شده و با کمک مجلس شورای اسلامی، به نگارش دربیاید. «معصومه آجرلو» در این کتاب با جزئیات کامل مراحل رفراندوم 99.8 درصدی به نفع جمهوری اسلامی ایران را به تصویر می‌کشد.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانیم:

«جامعه روشنفکران یهودیان اعلام کرد یهودیان ایران به جمهوری اسلامی رأی می‌دهند. ژاندارمری هم اعلامیه داد و پرسنلش را به شرکت در انتخابات فراخواند. آیت الله شیرازی به طلاب حوزه علمیه مشهد نامه نوشت که وظیفه دینی و ملّی هر فرد مسلمان است که در رأی گیری شرکت کند. دکتر طباطبایی از نزدیکان امام گفت: «به دستور امام رئوس قانون اساسی را در اختیار مردم قرار می‌دهیم. در پیش‌نویس قانون اساسی، اسلام دین رسمی کشور است و دیگر ادیان توحیدی چون زرتشت، مسیحیت و یهودی رسمی‌اند. اقلیت‌ها در امور دینی و مذهبی‌شان آزادند. دولت جمهوری اسلامی، رییس جمهور و نخست وزیر دارد و هردو در برابر پارلمان مسئول‌اند. نظام جمهوری اسلامی یک مجلس قانون‌گذاری دارد که هم حق استیضاح و انتقاد از اعضای دولت و رییس جمهور را دارد و هم بر دیگر ارکان نظام نظارت می‌کند. اداره امور کشور به صورت شورایی است و شوراها در جمهوری اسلامی همه‌کاره‌اند. تفکیک قوا هم کامل رعایت شده است.»