زندان قصر از جمله زندان های مهم در سال های پیش از انقلاب بود که به کمیته مشترک ضدخرابکاری معروف بود. محمدرضا پهلوی بعد از کودتای 28 مرداد با مشورت آمریکایی ها به این نتیجه رسید که برای جلوگیری از اعتراضات و انقلاب مردم باید نیروهای اطلاعاتی و شکنجه گری را تربیت کند که بتوانند انقلابیون را مهار و کنترل کنند. کتاب «یک روایت معتبر درباره کمیته مشترک ضدخرابکاری» در ابتدا تاریخچه تاسیس زندان قصر و حوادث پیش از تشکیل کمیته مشترک را مرور می‌کند و بعد بیان می‌کند این کمیته چگونه تشکیل شد و در طول دوران فعالیت خود چه جنایت‌ها و اتفاقاتی در آن رخ داد و سپس در سال پایانی انقلاب چگونه مردم به صورت خودجوش عوامل این کمیته را مجازات کردند و پرونده این لکه منحوس را بستند.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

هم زمان اداره کل سوم ساواک ،شهربانی، رکن دوی ارتش و ژاندارمری به شناسایی و بازداشت مخالفان و سرکوب مخالفت‌ها می‌پرداختند و هر کدام از این دستگاه‌ها تلاش می‌کرد در خوش خدمتی به محمدرضا از دیگری پیش بیفتد و در این میان ناهماهنگی‌های بسیاری پیدا می‌شد و گاه پیش می‌آمد که نیروهای گشت شهربانی با نیروهای گشت ساواک در گیر می‌شدند. سران رژیم برای پایان دادن به این ناهماهنگی‌ها با الگوبرداری از سیستم اطلاعاتی انگلیس که تجربه سرکوب ارتش آزادی بخش ایرلند و جنگ های چریکی و شهری آن را داشت کمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک و شهربانی را بنیان گذاشتند. این کمیته با ادغام دو کمیته از ساواک که در زندان اوین مستقر بودند و کمیته ،شهربانی در چهارم بهمن ۱۳۵۰ در محل اداره اطلاعات شهربانی تأسیس شد.