کتابی برای خودشناسی بهتر

«خودشناسی» مقدمه‌ای است برای خداشناسی که به دنبال شناخت واقعیت خویشتن و نزدیک شدن به حقیقت پنهان جان ما می‌باشد. این موضوع از اهمیت بسیاری برخوردار است زیرا درک و شناخت درست از خویشتن، می‌تواند موجب رشد و تکامل روحی و معنوی انسان گردد. بررسی تاریخچه خودشناسی نشان می‌دهد که این مفهوم از دیرباز تاکنون مورد توجه فلاسفه، عرفا و متفکران بوده است. این نگرش به خویشتن نقطه عطفی در تاریخ فکر و اندیشه انسان بوده و همچنین در ادیان و فلسفه‌های شرق و غرب تأکید بر شناخت خویشتن دیده می‌شود. حقیقت خویشتن یک مبحث مهم در خودشناسی است. شناخت درست از خویشتن نقطه شروعی است برای پیشرفت روحی و معنوی. همچنین، خودآگاهی نقطه کلیدی در راه خودشناسی است. بدون داشتن آگاهی از خود، امکان شناخت و تحول وجود ندارد. روش‌های مختلفی برای خودشناسی وجود دارد که هر کدام مزایا و محدودیت‌های خود را دارند. از جمله روش‌های خودشناسی می‌توان به تأمل، تفکر، مطالعه، و همچنین روش‌های روحانی اشاره کرد. و می توان گفت که شناخت خدا در آینه خودآگاهی قرار دارد. شناخت خویشتن به معرفت از حقایق الهی و نزدیک شدن به حقیقت الهی منجر می‌شود. به عبارت دیگر، با شناخت خود، انسان به سوی شناخت الهی پیش می‌رود. با توجه به این نکات، مسیر خودشناسی به عنوان گام اول در راه شناخت و نزدیک شدن به حقایق الهی بسیار حائز اهمیت است. به همین دلیل، تلاش در جهت پیدا کردن حقایق پنهان جان و نزدیک شدن به خدا، نیازمند هدایت و راهبرد صحیح است که با استفاده از راهنمایی کلام نور و دستگیری اولیای الهی (ع) ممکن است به سرمنزل مقصود نائل گردد. در کتاب پنهان جان  نگرشی نو به خودشناسی و پیوند آن با خداشناسی  اثری از محمد صالح طیب نیا سعی شده است به این موضوعات اشاره شود.

در قسمتی از این کتاب می خوانیم:"پس باید سفری آغاز کرد؛ سفری در «خود» برای بازیافتن به آستان او که تنها با فانی شدن از خویش امکان پذیر است"