از امامان معصوم به ما رسیده که دین، چیزی جز حُبّ و عشق پروردگار نیست. با این وجود نمی‌توانیم دین‌داری را در همین امر خلاصه کنیم، چرا که همین رهبران اسلام، تبعیّت از واجبات و پرهیز از محرّمات را نیز شرط مسلمان بودن دانسته‌اند. عموم ما مردم به نماز و روزه آنچنان که باید اهمیت می‌دهیم؛ اما واجباتی نیز هستند که خصوصاً در این دوره و با این شرایط سیاسی، در سایه تبلیغات ضدفرهنگی دشمن کمرنگ شده‌اند. در این کتاب نیز به یکی از مهم‌ترین این واجبات پرداخته شده؛ یعنی امر به معروف و نهی از منکر.

کتاب «واجب فراموش‌شده» دست روی موضوعی می‌گذارد که امروز بحث بر سر آن زیاد است و اختلاف نظر در آن، باعث شده کمتر در جامعه نقش کاربردی داشته باشد. پیشنهاد کار غیر و ممانعت از کار شر، وظیفه هر مسلمان است و برای رسیدن به یک نقطه نظر واحد و برای تکیه بر آن، این کتاب به راهبردهای مقام معظم رهبری مراجعه کرده است. بی‌شک دیدگاه یک حاکم دینی و سیاسی، می‌تواند راه و چاه را بهتر برای مخاطب نمایان کند و حضرت آیت الله خامنه (مدّ ظله) باید و نبایدهای این مسئله را باتوجه به وقایع روز کشورمان به دقت شرح می‌دهند. در این کتاب اهمیت امر به معروف و نهی از منکر در دین اسلام بیان شده و تأثیرات آن در جامعه بررسی می‌شود. مسئله حجاب تنها یکی از بخش‌های این کتاب است و رهبر انقلاب با اشاره به هدف امام حسین (ع) در واقعه عاشورا، امر به معروف و نهی از منکر را وظیفه‌ای دینی می‌دانند که در تمام ابعاد اجتماعی و سیاسی واجب و ضروری است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانیم:

«عوامل بقا را در اسلام مشاهده کنید! یکی از عوامل بقا همین عاشور است. یکی از عوامل بقا امر به معروف و نهی از منکر است. بدیهی است که در جامعه، فساد به وجود می‌آید. هیچ اجتماع بشری نیست که در آن فساد به وجود نیاید. این فساد چگونه باید برطرف شود؟ بعضی کسان تا چشمشان به مظاهر فساد می‌افتد می‌گویند: «پس مسؤولین کجایند که بیایند فساد را از بین ببرند؟!» غالباً فسادی را که به چشم می‌بینند، فریاد برمی‌آورند و سراغ از مسؤولین می‌گیرند؛ اما آن فسادی که به چشم دیده می‌شود خیلی کوچک‌تر از فسادهایی است که با چشم ظاهری در کوچه و بازار و خیابان نمی‌شود دید. کسانی که واردند می‌دانند و می‌فهمند که فسادهای کلان اغلب از دیده‌ها پنهان است. لذا محیط جامعه باید به گونه‌ای باشد که اگر در آن فسادی پدیدار شد، فرصت رشد پیدا نکند و زود از بین برود. مثل جریان‌های عظیم آب. رودخانه‌های عظیم دنیا را مشاهده می‌کنید؟ هرچه در این رودخانه‌ها آلودگی و کثافت بریزند، کمی آن‎طرف‌تر تلاطم آب، سر به سنگ کوبیدن آب و حرکت آب، مواد مضر را از بین می‌برد و در عوض موادّ حیاتی تولید می‌کند. محیط جامعه باید اینگونه باشد. باید چنان زلال باشد که اگر کسی قطره‌ی فسادی هم در آن چکاند، خود جامعه آن را هضم کند و از بین ببرد. چگونه امکان‌پذیر است؟ با امر به معروف، با نهی از منکر و با دعوت به خیر.»