کتاب معمای خیر و شر با بررسی مساله‌ی عدل الهی به نوشته حجت الاسلام محمدحسن وکیلی را موسسه جوانان آستان قدس انتشار داده است.

مجموعه برترین آرزو، سلسله کتاب‌هایی با رویکرد دینی معرفتی است که با هدف تأمین نیازهای فکری نسل جوان و پاسخگویی به آنها تألیف شده است. مهم ترین بخش این مجموعه دوره هفت جلدی معارف کاربردی است که اصول مسائل اعتقادی را در برگرفته است. در کنار آن، کتاب های مکملی در موضوعات گوناگون در نظر گرفته شده که به پرسش‌های نسل جوان پاسخ می‌دهند و برخی از گره‌های ذهنی نوجوانان و جوانان را می‌گشایند. در همین راستا کتاب حاضر بررسی مساله عدل الهی، با زبانی ساده به پاسخگویی سؤالات و شبهات درباره مساله عدل الهی و فلسفه شرور پرداخته است.
بخشی از این جستارها با بیانی مشابه، پیشتر در مجموعه معارف کاربردی آمده است که به تناسب در اینجا نیز به آنها اشاره می‌شود و بقیه مطالب جدید است. محتوای اثر را به دلیل روانی و سادگی، به راحتی می‌توان خواند و پیگیری کرد و این کتاب برای کسانی که به دنبال اطلاعات دقیق و استوار در این زمینه‌ها هستند، مفید است.
پایه محتوای کتاب معمای خیر وشر همچون دوره معارف کاربردی، آثار مرحوم علامه طباطبایی است و در کنار آن از آثار شاگردان این عالم جلیل قدر نیز به شایستگی استفاده شده است.

در برشی از کتاب معمای خیر و شر می‌خوانیم:

رنج‌هایی که در عالم می‌کشیم، دو گونه است: برخی واقعیتی فیزیکی است که تحت تأثیر شناخت ما نیست و با تغییر دید ما نیز تغییر نمی‌کند؛ مثلاً چاقویی در دست کسی فرو می‌شود و دست او درد می‌گیرد. این درد یک واقعیت است و با تغییر دید ما از بین نمی‌رود اما برخی محصول شناخت و ادراک ماست و با تغییر نگاه و شناخت ما تغییر می‌کند؛ مثلاً خبردار می‌شویم که برادرمان تصادف کرده و مرده است. این خبر برای ما بسیار دردآور است. این درد محصول خود حادثه نیست؛ بلکه حاصل اطلاع ما از حادثه است. به همین دلیل اگر از حادثه مطلع نشویم، ممکن است حتی با گذشت چندین ماه هیچ احساس دردی نکنیم و یا ممکن است اصلاً برادر ما تصادف نکرده باشد و به دروغ به ما بگویند که او تصادف کرده و ما به شدت ناراحت شویم. در این نوع رنج ها گاهی از چیزی عصبانی و رنجیده می‌شویم که توهم محض است؛ مثلاً تو هم داریم که دوستمان پشت سرما بد گفته و آبروریزی کرده است و به همین دلیل از او آزرده می شویم؛ اما وقتی تحقیق می کنیم، در می یابیم که اصلاً چنین چیزی نبوده است.