معرفت شناسی و اینکه انسان از جهان پیرامون خود به چه نحو کسب شناخت می کند از جمله مباحث بسیار مبنایی در تعیین شیوه نگرش به جهان و تشکیل جهان بینی شخص است. اپیستمولوژی یا همان مسئله شناخت از جمله موضوعات این روزهای علوم انسانی است و مبانی مختلفی توسط مکاتب شرقی و غربی برای شناخت جهان هستی ارائه شده است. در دوره شهید مطهری بازار مارکسیست و مادیون بسیار گرم بود و بسیاری از جوانان ایرانی نیز به این مکاتب گرایش پیدا کرده بودند. مکاتبی که مبنای شناخت انسان را تنها در همین مادی محدود کرده بودند و چون شناخت حسی از جهان فراماده امکان نداشت آن را نفی می کردند و زمینه ساز جهان بینی تماما مادی گرا بودند.

استاد مرتضی مطهری با مطرح کردن مبحث «مسئله شناخت» تلاش داشتند نحوه درک و معرفت یابی نسبت به جهان را از زاویه معارف اسلامی توضیح دهند و نشان دهند چگونه می توان به عالم مجردات شناخت پیدا کرد. در این راه ایشان در ابتدا به طرح و بررسی نظریات فیلسوفان غربی پرداختند و پس از نقد و بیان اشکالات هر کدام از این دیدگاه ها نظر اسلام و آیات وحی برای کسب معرفت و شناخت نسبت به جهان را تبیین می نمایند.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

امپریالیست‌ها (حس گراها) می‌گفتند شناخت حسی ماهیت حسی دارد اینقدر دنبال عقل و معقول و تعقل نروید هرچه نباشد خیال است و هم و بی معنی است؛ ما فقط چیزی را به نام علم و ادراک و معرفت قبول داریم که از دروازه های حس وارد ذهن شده باشد هر چه از این دروازه ها وارد ذهن شود همان درست است هر چه از این دروازه ها وارد نشود خیال و وهم است و در عقل هم چیزی جز آنچه که در حس وجود داشته است، نیست. ژان لاک جمله معروفی دارد در عقل چیزی نیست مگر آنکه قبلاً از راه حواس وارد شده باشد ،پس از نظر ،اینها شناختن از ابتدا تا انتها در احساس کردن خلاصه میشود [ وقهراً] یک مرحله ای و یک درجه ای است.