کتاب «مدیریت تقوا محور» سلسله بیانات استاد علیرضا پناهیان پیرامون تقوای اجتماعی است. ایشان در مقدمه کتاب ذکر می‌کنند تصور غلطی وجود دارد که در ذهن مردم جاافتاده این است که تقوا را تنها عمل در ارتباط با امور فردی می‌دانند و اگر شخصی در فضای شخصی اجتناب از گناه داشته باشد او را فردی متقی می‌دانند در حالی‌که می‌دانیم دین مبین اسلام دینی اجتماعی است و بسیاری از ساحت‌های عبادی و عملی آن در اجتماع و در ارتباط با دیگر انسان‌ها شکل می‌گیرد. یکی از مهم‌ترین ساحت‌هایی که تقوا باید در آن رعایت شود و شئون الهی در آن دوچندان حفظ شود مساله مدیریت است. فردی که راهبری دیگران را بر عهده می‌گیرد و به نحوی عهده دار امور و مسائل آن‌ها می شود مسوولیتی خطیرتر دارد که در نتیجه تقوای بیشتری را می‌طلبد و فرد باید بتواند حدود الهی را در ابتدا برای خود و سپس در محدوده زیردستانش رعایت نماید. استاد علیرضا پناهیان با استناد به روایات و سیره اهل بیت تلاش داشته‌اند مدلی از مدیریت جامعه را ارائه دهند که در محور اصلی این ساختار تقوای الهی است و فرد برای رسیدن به آن جایگاه مدیریتی و ادامه دادن مسوولیت ملزم است احکام و شرایع دین را سرلوحه کار خود قرار دهد.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

در اکثر حکومت‌های دنیا برای جلب همکاری مردم و نیز حفظ موجودیت و جلوگیری از براندازی ضمن استفاده غیرقانونی از روش‌های ظالمانه پشت پرده قوانین زیادی به همراه یک نظام جزا و پاداش سخت گیرانه قرار می‌دهند تا ضامن ثبات و آرامش نظام باشد و مانع از توطئه های پشت پرده برای تغییر نظام از طریق تحریک افکار عمومی شود. در غیاب چنین قوانین فراوانی اگر عامل بازدارنده دیگری نباشد هیچ نظام سالمی نمی‌تواند به حیات خود ادامه داده و در مقاطع حساس همراهی مردم را داشته باشد و مانع از فریب افکار عمومی علیه نظام شود. آن عامل بازدارنده حضور داوطلبانه عده‌ای از افراد با بصیرت با تقوا، مخلص و از خودگذشته است که از خود گذشتگی و بصیرت آنها در کنار محبوبیت مردمی مانع از فریب افکار عمومی خواهد شد.