مجله کلمه به سردبیری هادی لطفی، اولین شماره‌اش را در آذر 1403 منتشر کرد.

ما در دورانی زندگی می‌کنیم که کلمات معنای اصلی خود را از دست داده‌اند. روزمرگی و مصرف‌زدگی باعث شده‌اند حقیقت کلمات به حاشیه برود، و این، اندیشه‌ها را ضعیف و تفکر را بی‌جان کرده است. کلمات و تفکر رابطه‌ای تنگاتنگ دارند؛ کمبود کلمات اصیل، زندگی را از معنا، گفت‌وگو و تفاهم خالی می‌کند.

مجله کلمه تلاشی است برای کشف دوباره کلماتی که با هویت و باورهای ما گره خورده‌اند. این کلمات به ما جهت می‌دهند، در سختی‌ها مایه آرامش می‌شوند و نقش مهمی در بازسازی فردی و اجتماعی ما دارند. در این مجله به جست‌وجوی معنای عمیق کلمات در زندگی افراد می‌پردازیم و از تجلی آن‌ها در تجربیات واقعی، روایت تازه‌ای از زندگی ارائه می‌کنیم.

در این شماره کلمه به سراغ پرچم ایران می‌رود. پارچه‌ای سه رنگ منقش به کلمه لااله‌الاالله که نماد یک ملت مقاوم است. پرچم ایران یکی از دلایل یکپارچگی مردمی با قومیت‌های مختلف و زبان‌ها و گویش‌های متفاوت است که قرن‌هاست وجود خود را در این نماد ملی دیده‌اند.

در این شماره کلمه، با بیان روایت‌ها و خورده روایت‌ها از برخورد مردم با پرچم ایران، خاطراتی از این تبادل احساسات با این سه رنگ غرورآمیز را برای همه‌ما زنده می‌کند.

مجله کلمه شماره یک را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

به همه مردم ایران زمین.

در برشی از مجله کلمه می‌خوانیم:

ناخدا بایندر ، با مشت گره کرده، طول اتاق را می‌رفت و برمی‌گشت. مدت زیادی از نامه نگاری هایش با ستاد مرکزی ارتش می گذشت و هنوز نتیجه ای حاصل نشده بود. می دانست مقامات بالا اقدامی نخواهد کرد؛ با این حال منتظر دستور مانده بود. رضا شاه که با نفوذ انگلیسی ها به قدرت رسیده بود، جرئت اعتراض به آنان را نداشت بایندر با نوشتن نامه اعتراضی خود و درخواست منع استفاده از پرچم انگلیس در ساحل با سعید و موقعیت خود را به خطر انداخته بود؛ ولی برایش اهمیتی نداشت ترجیح میداد از فرماندهی نیروی دریایی شاهنشاهی ایران خلع شود تا اینکه بزدلانه در مقابل انگلیسی ها سر خم کند. چندی پیش بود که خبردار شد سفارت انگلستان طی مکاتباتی با وزارت امور خارجه ایران به اقدام مدیر مالیه قشم برای گرفتن مالیات از اهالی باسعیدو روستایی در آخرین نقطه انتهای شمال غربی جزیره بزرگ قشم اعتراض کرده و آنجا را حوزه انگلیس نامیده است ادعای مالکانه انگلیسی ها بر باسعیدو پیشینه ای صد ساله داشت. آنها که ابتدا طی قراردادی با فتحعلی شاه قاجار اجازه ساخت انبار آذوقه و زغال سنگ در با سعید و را گرفته بودند، به تدریج آنجا را قرارگاه کشتیهای نظامی خود ساختند تا بر خلیج فارس، دریای عمان و تردد کشتیها از تنگه هرمز تسلط کامل داشته باشند. اهمیت راهبردی باسعیدو به قدری بود که حتی پس از خروج نیروهای انگلیسی از ایران، در دهه ۱۳۰۰ شمسی نظامیان انگلیسی از تخلیه با سعید و و چند نقطه دیگر از جمله هنگام و بحرین سر باز زده بودند.

باید شخصاً اقدام میکرد قلم و کاغذی برداشت و دستوری خطاب به ناوسروان فزونی، فرمانده ناو پلنگ نوشت. در متن دستور تأکید کرد که بی معطلی با ناو پلنگ به باسعیدو رفته پرچم انگلیس را پایین کشیده و پرچم سه رنگ ایران را برافرازد.