پیامبر اکرم (ص) نه تنها در اخلاق و تفکر اسوه‌ای جهانی‌اند، بلکه در مسئله صبر و مقاومت نیز الگویی جامع و کامل محسوب می‌شوند. ایشان از دوران کودکی به درستکاری و امانت شهره بودند و همین ویژگی باعث شد در جوانی نیز بهترین همسر در تمام اقوام عرب با ایشان همراه شود. در یکایک مراحل زندگی پر برکت حضرت رسول می‌توان جلوه‌هایی پایان‌ناپذیر از زیبایی، تعبد، فروتنی و البته شکوه و صلابت را یافت و کتاب «ما و پیامبر» به همین موضوع اختصاص دارد. آغاز این کتاب با شرح مشقت‌های فراوانی‌ست که ایشان در ابتدای ابلاغ دین اسلام با آن‌ها مواجه می‌شدند و بدون تحمّل این سختی‌ها، هرگز کلام وحی نیز به دست مردم جهان نمی‌رسید. بعد از آن تازه به بار سنگین رسالت می‌رسیم که مهم‌ترین وظیفه حضرت بود و ایشان با تمام جان و مال خود برای تکمیل آن مبارزه کردند. مراحل و سطوح رسالت ایشان بُعد دیگری است که «استاد علی‌اکبر پرورش» در نهایت دقت به آن پرداخته‌اند و مراتب آن را، از ولایت دنیوی نسبت به مردمان تا وظایفی که بین خداوند و فرستاده‌اش وجود دارد، شرح می‌‌دهند. این کتاب تنها به زندگی‌نامه پیامبر اسلام تکیه ندارد، بلکه آیات قرآن را مانند همیشه به یاری می‌گیرد تا از خلال متن آیات، عمق و گستردگی شخصیت ایشان را هرچه‌بیشتر به تصویر بکشد. در سیزده فصلی که نویسنده برای این کتاب تدارک دیده، جهان‌بینی و اندیشه تأثیرگذارترین شخصیت تاریخ بشر تشریح می‌شود، جلوه‌های فردی و اجتماعی اسلام بازنمود پیدا می‌کند، ابعاد تاریخی و چگونگی بقای اسلام در برابر فرهنگ‌ها و دشمنان گوناگون بیان شده و از طرز فکر و تصمیمات پیامبر (ص) تصویری منسجم‌تر و کامل‌تر در ذهن خوانندگان شکل می‌گیرد. استاد پرورش که از مهم‌ترین شخصیت‌های فکری و معلمّان دینی در طول تاریخ انقلاب اسلامی ایران بودند، احادیث، اشعار عرفانی و همچنین بیانات مقام معظم رهبری را نیز در کنار آیات قرآن، برای تکمیل افکار خود به کار می‌گیرند.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانیم:

«چون شکوفه ریخت میوه سر کند
چون که تن بشکست جان سر بر زند

میوه معنا و شکوفه صورتش
آن شکوفه مژده، میوه نعمتش

چون شکوفه ریخت، میوه شد پدید
چون که آن کم شد، شد این اندر مزید

بندۀ خود خواند احمد در رشاد
جمله عالم را بخوان «قل یا عباد»

وقتی باغبان درختی را غرس می‌کند یا کشاورز بذری را در زمین می‌پاشد، از همان لحظه نخستین توجهش به میوه و محصول است. بذر در زمین پاشیدن و زمین را مراقبت کردن، شیار زدن، کود دادن و آبیاری کردن هیچ‌کدام منظورش نیست. منظور میوه است و توجهش هم به میوه است. درخت شکوفه می‌دهد، زیبایی شکوفه را هم می‌بیند ولی باز تمام توجه به میوه است. «چون شکوفه ریخت میوه سر دهد» این خصوصیت باغبان است. تمام انبیاء هم که تشریف آوردند، همه بذر و ریشه و ساقۀ درخت بودند؛ ولی تمام این آمدن برای وجود مبارک میوه عالم و ثمره وجودی این درخت است. میوه و ثمره وجودی این درخت وجود مبارک پیامبر اکرم ﷺ است. هرچند ما پیامبر را آخرین می‌دانیم ولی در رتبه اول است. میوه آخر کار است. در این درخت و شجره وجودی هم پیامبر اکرم ﷺ آخر از همه بروز می‌کند، ولی در معنا و در رتبه اول است. از آن لحظه که بذر را در زمین می‌پاشند، منتظر میوه هستند. به همین دلیل وقتی از رسول خدا سؤال هم می‌شود که اولین چیزی که خدای متعال خلق کرد چه بود؟ می‌فرماید: «أَوَّلُ مَا خَلَقَ اللَّهُ نُورِی»؛ نخستین چیزی را که خدای متعال خلق کرد نور من بود. یعنی عالم نبود، جهان نبود ولی نور او خلق شد. چون ثمره عالم و نتیجه هستی اوست. بنابراین اگرچه آخر آمد، اما از نظر رتبه اول است.»