کتاب قلبی که دو بار فروریخت روایتی داستانی از زبان شیخ محمدعلی خاتون است که زندگی سید عباس موسوی را روایت می‌کند. سید عباس موسوی روحانی شیعه و از موسسان حزب الله بود که دومین دبیر کل حزب الله شد. این اثر که به همت غیداء ماجد نگاشته شده توسط کریم اسدی اصل ترجمه شده است.

سید عباس موسوی در سال 1952 در بعلبک لبنان متولد شد. آشنایی او با امام موسی صدر سبب ورود او به حوزه علمیه شهر صور شد. سید عباس برای ادامه تحصیلات حوزوی به نجف عزیمت کرد و در دروس سید ابوالقاسم خویی و سید محمدباقر صدر شرکت کرد. او ارتباط گسترده‌ای با سید محمدباقر صدر داشت و این امر مقدمات آشنایی سید حسن نصرالله را با صدر فراهم کرد. سید عباس در سال‌های اول فعالیتش، در کنار نیروهای فلسطینی با اسرائیل می‌جنگید و وقتی برای تحصیل به عراق رفت، با رژیم بعث به مقابله برخاست. او هنگامی که به لبنان برگشت با تشکیل حزب‌الله لبنان به صورت جدی‌تر وارد نبرد با اسرائیل شد. سید عباس موسوی متأثر از اندیشه‌های سید محمدباقر صدر و امام خمینی بود و در سال ۱۹۷۹میلادی در سفر به ایران، با امام خمینی دیدار کرد. سید عباس موسوی در سال ۱۹۹۱میلادی به عنوان دبیرکل حزب‌الله لبنان شناخته شد و پس از حضور در مراسم سالگرد شیخ راغب حرب، در حال بازگشت به بیروت، مورد حمله هوایی اسرائیل قرار گرفت و به همراه فرزند و همسرش به شهادت رسید. کتاب قلبی که دو بار فروریخت زندگی این عالم مجاهد را بازگو می‌کند و از نقش ایران در شکل‌گیری بیداری اسلامی پرده برمی‌دارد.

چرا باید کتاب قلبی که دو بار فروریخت را مطالعه کنیم؟

این اثر ضمن آشنایی با تاریخ لبنان، فلسطین و حزب‌الله مخاطب را با جنایات اسرائیل آشنا می‌سازد و گوشه‌ای از حماسه‌های جبهه مقاومت را بازگو می‌کند.

کتاب قلبی که دو بار فروریخت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

اگر شما هم به سرگذشت حزب‌الله و جبهه مقاومت علاقه‌مند هستید مخاطب این زندگینامه هستید.

برشی از کتاب قلبی که دو بار فروریخت:

سید حسن نصر الله شاگرد سید عباس و یکی از استادان برجسته حوزه، درس منطق را تدریس می‌کرد. روزی از شاگردانش امتحان کتبی گرفت و بیشتر آنها مردود شدند. وقتی سید حسن پیش سید عباس رفت و او را در جریان قرار داد سید عباس با جدیت به او گفت: «آنها را پیش من بفرست من از آنها امتحان می‌گیرم، تو این کار را نکن. همه وارد اتاق سید شدند و روبه‌روی او نشستند. سکوت مرگباری همه را فرا گرفته بود. سید عباس سرش پایین بود و فکر می‌کرد. ناگهان سرش را بالا آورد و خطاب به آنها گفت: «آیا شما جویندگان علم هستید؟ چرا نمره پایین گرفته‌اید؟! چگونه از دارایی متعلق امام مهدی بهره می‌برید و علم امام را یاد نمی‌گیرید؟! وقتی در درگاه خداوند قرار بگیرید و از شما درباره این کم کاری تان بپرسد، چه جوابی می‌دهید؟!»