از دست دادن هرچیزی که بخشی از قلب ما به آن تعلق یافته‌باشد، باعث می‌شود که احساس اندوه عجیبی ما را احاطه کند که آن را فقدان می‌نامیم‌؛ فقدان فردی از اعضای خانواده، فقدان کسی که دنیا رفته است یا حتی چند کیلومتر از ما دور شده‌است، فقدان یک دوست یا حتی وسیله‌ای که با آن خاطرات بسیاری داشته‌اید. 

نویسنده کتاب پیش‌رو ، مگان دیواین، کسی است که همچون شما تجربه عمیق عشق و فقدان را از داشته‌است و اینک می‌خواهد راهی برای بازنگری نگاهمان درباره سوگ ترتیب دهد.

در بخشی از این اثر که توسط انتشارات میلکان ترجمه شده‌است می‌خوانیم:

((دوام‌آوردن در مراحل اولیهٔ سوگ محیط کوچکی را دربرمی‌گیرد. این زمانی عادی نیست و قوانین عادی در آن اعمال نمی‌شوند. درون سوگ، به‌خصوص مراحل اولیهٔ سوگ، انرژیِ کمی برای استفاده از هر ابزاری دارید و ابزارهایی که برای بهترشدن شرایط استفاده می‌شد، اغلب به‌جای اینکه مفید باشند، آزاردهنده‌اند.))