در مکتب امام حسین (علیه السلام) چه بسیار افرادی که ره صدساله را در یک شب گذراندند. در هشت سال دفاع مقدس شاهد بودیم چه بسیار کوچک مردانی که زود بزرگ شدند و از بسیاری کسانی که پیشانی شان از سجده پینه بسته بود پیشی گرفتند.

ارشیا مداحی نوجوانی مذهبی بود که گرچه بهره اش از جهانی مادی بسیار اندک بود اما پله های معرفت و ولایت را بسیار سریع طی نمود. او که از کودکی علاقه فراوانی به شعائر دینی و مکتب اهل بیت (علیهم السلام) داشته به یک شخصیت برجسته و نوجوانی شاخص بدل گشت. با مطالعه کتاب متوجه می شوید که ارشیای نوجوان صفحه صفحه زندگی اش با یاد خدا گره خورده بوده و تلاش داشته از همان دوران کودکی همچون شهدا زندگی کنند و هرچه سریع تر خود را به جایگاه آنان برساند. گرچه او بعد از یک بیماری سخت از این دنیا پر می کشد اما در رویایی او را مشاهده می کنند که در جایگاه یک شهید گمنام به آن دنیا وارد می شود.

در کتاب «ارش عرشیا» می خوانید:

یک روز که به منزل ما در شهر محلات آمده بودند ارشیا به پدربزرگش :گفت بابا محمود بیایید با هم به نماز جمعه برویم. پدربزرگش :گفت بابا پای من درد میکند و نمی توانم بیایم. ارشیا لباس هایش را پوشید و خودش به تنهایی حرکت کرد. پدربزرگش هم که انتظار داشت ارشیا از رفتن به نماز جمعه منصرف شود وقتی دید او به سرعت آماده شده و پیاده حرکت کرده سریع لباس پوشید و با موتور به دنبالش رفت تا او را به مصلای محلات برای قرار عاشقانه جمعه هایش برساند.