«شاهد قدسی» کتابی است که جعفر صالحان آن را براساس دعای زیبای کمیل نوشته‌است.

دعای نورانی کمیل را که بیشتر مردم شب‌های جمعه برای تقرب به خداوند می‌خوانند، از شورانگیزترین و ادبی‌ترین ادعیه شیعیان است که توسط حضرت خضر نبی(ع) به حضرت علی(ع) رسیده است و ایشان به کمیل بن زیاد نخعی آموخته‌اند.

برای همین نویسنده اثر مقابل که پیش‌تر آثاری همچون «ساغر عشق»و «ساحل بقا » را در کارنامه خود دارد، اینبار به بیان مواهب این دعا و تاثیرات اخلاقی آن می‌پردازد.

در مقدمه آغازین کتاب از قول مرحوم استاد، آیة‌الله پهلوانی می‌نویسد:

(( دعا، اقرار به نیستى خود و جهان هستى و اذعان به یگانگى ذات ربوبى و بى‏همتایى اوست.

دعا، خواندن و شهود حضرت حقّ به منزلت لا اسمى و لا رسمى است.

دعا، ستودن حضرت دوست به اسم‏هاى لایق ساحت اوست.

دعا، یگانه دانستن اسما و صفات الهى با ذات پاک اوست.

 دعا، محیط دانستن اللَّه به مظاهر هستى و شاهد بودن و خواندن اوست.

دعا، نسبت دادن هر جمالى و کمالى به حقّ سبحانه است و این که از عالم ملکوت و امرىِ موجودات منشأ گرفته‏اند مى‏باشد.

دعا، نسبت دادن تمام افعال از نظر فعلى به پروردگار سبحان است.

دعا، پاسخ مثبت و مجددى است به عرض امانت ازلى و حمل حقیقى آن در جهان طبیعت. 

دعا، بَلى‏ شَهِدْنا گفتنِ دوباره‏اى به اخذ میثاق ازلىِ‏ أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ‏ است.

دعا، بهره‏مندى از تعلیم تکوینى اسما و پیاده نمودن آن در گفتار است.

دعا، توجّه به فطرت را چراغ راه شهودِ جمالِ مطلق قرار دادن است.

دعا، اظهار فقر و خضوع و خشوع تکوینى و غیر تکوینى در پیشگاه حضرت حقّ است.

دعا، درخواست تکوینى و غیر تکوینى همه مظاهر و توجّه تشریعى موجودات با شعور خاصّ انس و جنّ به حضرت حقِّ سبحان است.

دعا، تطبیق خواست تشریعى با خواست تکوینى و غیر تکوینى و تمنا نکردن فراتر از آن مى‏باشد.))