ایمان از جمله خصوصیاتی است که در پیامبران خدا هست و اینجا ایمان یعنی باور، قبول و پذیرش با تمام وجود باور به آنچه می‌گوید. نشانه‌ی باور داشتن هم این است که خود پیشاپیش دیگران در آن راه برمی‌دارد و حرکت می‌کند؛ لذا آیه‌ی قرآن به ما این جور می‌آموزد، می‌فرماید: «آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مِن ربه»، (ایمان آورده است پیامبر به آنچه نازل شده است به سوی او از پروردگارش و المؤمِنُون»، مؤمنان و گرویدگان به او، آن افراد برجسته‌ای که پیرامون او را گرفتند و بلندگوهای دعوت او شدند ،د کُلّ آمَنَ «الله» همگی ایمان آوردند به خدا، خدا را قبول کردند، باورشان آمد «وَ مَلَائِکَتِه»، و فرشتگان خدا، «وَ کُتُبه» و کتاب‌های آسمانی از آغاز تا انجام یکسره «و رسله»، و همه ی پیامبران او را ایمان پیغمبر و یارانش به همگان است چون راه یک راه است. همه ساربان یک قافله و یک قافله سالار. یک راه راهبران به سوی یک هدف با مردم جا همه همراه بوده‌اند و به سوی یک مقصد پیش می‌تازیده‌اند. سومین جلد از مجموعه ره‌نامه گردآوردی بیانات رهبر انقلاب پیرامون بحث «ایمان» است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

سخن قرآن در این باره روشن و بی‌تردید و بی‌ابهام است.... صریحاً نفی می‌کند ایمان را از آن کسانی که به طور مطلق پایبند به تعهدات ایمانی خود نیستند. بنابراین ایمانی که در اسلام معتبر است این‌ها از اصول اعتقادی اسلام و تشیع است. ایمان زاینده و تعهد آفرین است. آن ایمانی است که با تعهدهای عملی همراه باشد، اگر همراه نبود منتظر نتیجه‌هایش هم نباش. منتظر نصرت در دنیا نباش منتظر امنیت در دنیا مباش... آن ایمانی که تعهد در کنارش نیست نصرت به مؤمن نمی‌دهد، پیروزی او را تضمین نمی‌کند، یاری خدا و یاری ذرات طبیعت و تکوین را برای او به ارمغان نمی آورد، خوشبختی و رستگاری دنیا و خلاصه یک کلام بهشت دنیوی و اخروی را به او نمی‌دهد.