در جلد دوم از مجموعه «دستورات اخلاق توحیدی» که با موضوع «تلاوت قرآن» تحت نظر استاد محمدتقی فیاض بخش نوشته شده است به عمل دیگری می‌پردازیم که سالک در راه تقرب به خداوند لازم است در برنامه زندگی خود جای دهد. قرآن کریم به عنوان آخرین و برترین پیام خدا بر ختم المرسلین حاوی دریایی بیکران از معارف و حکمت‌های الهی است که تا روز قیامت تمام ابناء بشر را کفایت می‌کند و هر مقدار که انسان از این کتاب استفاده نماید همچنان بی‌نهایت مطلب و نکته وجود دارد که در صورت رعایت لوازم و شروط تلاوت می‌تواند بر خود بیافزاید. فردی که تصمیم دارد صراط مستقیم را بپیماید و مرتبه خود را در قرب الهی افزایش دهد ضروری است که همنشین دائمی با کلام خداوند باشد و به شکلی مستمر خود را در معرض انوار این خورشید قرار دهد. در این کتاب که همچون یک اربعین نوشته شده در ابتدا با اهمیت تلاوت قرآن آشنا می‌گردیم، سپس آداب تلاوت را فرامی‌گیریم و در بخش بعد با بحث استماع قرآن و مراتبش آشنایی بیشتر پیدا می‌کنیم و در پایان نیز آثار تلاوت قرآن را فرامی‌گیریم. در این کتاب تلاش شده این موضوعات با استفاده از کلام عارفان و عالمانی که خود جانشان با قرآن عجین نموده بودند تعلیم داده شود و در ضمن هر کدام حکایتی زیبا از اهل قرآن نیز آورده شده است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

انسان باید در وقت قرائت قرآن متذکر تعظیم صاحب کلام گردد و یاد آورد که آنچه می‌خواند کلام خداوند علام و خالق شمس و قمر است و در خواندن کلام او نهایت خطر است. سزاوار نیست که زبان‌های ناپاک آن را بخوانند و دل‌های ملوث به رذایل اخلاق را سزاوار طواف حول معانی آن نیست اگر به جهت غفلت دل در آن وقت تعظیم متکلم را مستحضر نباشد ساعتی قبل از تلاوت تفکر در صفات و افعال الهی نماید و مستحضر گردد که این کلام کسی است که به مجرد اراده مقدسه و محض مشیت کامله جمیع آنچه می‌بیند و می‌شنود از عرش و کرسی و آسمان و زمین و آنچه در میان آن‌ها و در زیر و بالای آن‌هاست به وجود آمده و خالق و رزاق کل اوست و همه موجودات و کافه مخلوقات از ثری تا به ثریا در قبضه قدرت او مسخر و اسیرند.