کتاب دریای‌ بی‌کران کاری از موسسه جوانان آستان قدس است که به تبیین گام به گام سیروسلوک الی الله برای جوانان می‌پردازد.

میل به معنویت و حرکت به سوی ملکوت میلی فطری است که در تمام جوامع بشری از شرق عالم تا به غرب دیده می‌شود. انبیاء الهی که معلمان واقعی بشریتند تلاش نمودند که این میل فطری را زنده کنند و به سمت مقصود نهایی که همان وصال به درگاه پروردگار است، راهنمایی کنند. دین چیزی جز برنامه‌ای رشد دهنده برای رسیدن به وصال حضرت پروردگار نیست. اما در این مسیر شیاطین انسی و جنی نیز در تلاش‌اند که از این میل فطری بهره گرفته و با جلوه دادن بی‌راهه‌ها انسان را دعوت به هدف‌های ناصواب و معنویت های غیرواقعی نمودند و عرفان‌های کاذب و نوظهور را رقم زدند. ناآشنایی با شاخصه‌های صراط مستقیم عبودیت و عدم شناخت دقیق راهکارهای حرکت در این مسیر، از عوامل بسیار مهم در افتادن نسل جوان به دام معنویت های نوظهور و جعلی است. کتاب حاضر با زبانی روان به تبیین مسیر سلوک الی الله می‌پردازد.

کتاب دریای‌ بی‌کران در پنج فصل به تبیین می‌پردازد. در فصل اول به چیستی و ضرورت سلوک اشاره می‌کند و از برترین لذت‌ها و مقام لقاء الله می‌گوید. فصل دوم شاهراه سلوک را معرفی می‌کند. فصل سوم را به برنامه‌های سلوک اختصاص می‌دهد. در این فصل از مفاهیمی مانند یقظه و توبه، علم و معرفت، سبک زندگی، ذکر و عبادت و فکر و عبرت نام می‌برد. در فصل چهارم به راهنمایان و همسفران می‌پردازد و در نهایت فصل پنجم را به قوانین سلوک اختصاص می‌دهد.

چرا باید کتاب دریای‌ بی‌کران را بخوانیم؟

ضرورت شناخت راه درست عبودیت و مقابله با عرفان‌های نوظهور و جعلی باعث می‌شود که این کتاب را بارها بخوانیم.

کتاب دریای‌ بی‌کران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

به همه جوانان، به ویژه علاقه مندان به مفاهیم دینی.

در برشی از کتاب دریای‌ بی‌کران می‌خوانیم:

برای اینکه به درستی توبه کنیم باید حقیقت گناه را به درستی بشناسیم گاهی فکر میکنیم گناه کاری است که خدا بندگان را از آن منع فرموده و چون خداوند امر فرموده، این کار نام گناه به خود گرفته است. پس از ارتکاب گناه هم می‌گوییم خدایا ببخش و خدا هم اگر دلش بخواهد و اراده‌اش تعلق بگیرد می‌بخشد؛ اما گناه معنای عمیق‌تری از این دارد کارهایی که خداوند نهی فرموده تعارف و قرارداد نیست؛ بلکه هر کدام در وجود انسان اثر سوئی باقی می‌گذارد. در حقیقت گناه کاری است که قلب انسان را تیره کرده و وجود شخص را درگیر می‌کند و به این دلیل است که خدا آن را منع فرموده است. غذای مسموم یا ویروسی که وارد بدن می شود اثری واقعی بر جسم می‌گذارد گناه نیز همین اثر منفی را بر نفس انسان می‌گذارد و مانند جراحتی است که بر روح وارد می‌شود. در مقابل، توبه تحولی واقعی در وجود انسان است که آثار پلیدی را که در نفس ظاهر شده پاک می‌کند و مانند مرهم جراحت روح را التیام می‌بخشد. لذا هر چه گناه بزرگ‌تر باشد توبه از آن هم باید بزرگتر و شدیدتر باشد.