اسلام انسان را موجودی مختار می‌داند؛ مخلوقی که ظرفیت تبدیل شدن به طیف بی‌نهایتی از خوبی و بدی‌ را دارد. به همین دلیل است که تقوا مهم‌ترین توصیۀ قرآن کریم برای رستگاری‌ست و تقوا، یعنی همان اخلاق. کتاب حاضر براساس گفتارهای یکی از اساتید خوش‌نام امروز در زمینۀ اخلاقیات، به رشتۀ تحریر درآمده است.

کتاب «دروس اخلاقیات؛ جلد دوم» اثری‌ست آموزشی که با دسته‌بندی موضوعی و رجوع به آموزه‌های قرآن و اهل بیت (ع)، مباحث اخلاقی از منظر اسلام را برای مخاطبان عمومی تشریح می‌کند. در روزگار ما که ایمان ما از شش جهت مورد هجمه قرار گرفته است، تنها راه نجات تذکر و یادآوری اصول اخلاقی و انسانی‌ست. این کتاب با تکیه بر درس‌گفتارهای «استاد محمدعلی جاودان» به اخلاق اسلامی پرداخته و با تمرکز بر مباحثی مانند باور به زندگی بعد از مرگ، ارتباط با اهل بیت، ارتقاء کیفیت نماز، تفکر، توبه و... شما را همراهی خواهد کرد. کتاب دروس اخلاقیات به کوشش «محمدجواد محمدحسینی» گردآوری شده است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانیم:

«برای نماز خوب، قدم اول دانستن مسائل شرعی مربوط به نماز است تا نماز را درست بخوانیم. قدم دوم، اول وقت خواندن نماز است؛ کسانی که نماز را اول وقت می‌خوانند ممکن است این را بفهمند که یک چیزی در نماز اول وقت وجود دارد که در نماز بعد از اول وقت وجود ندارد. یک جاذبۀ آسمانی نسبت به نماز اول وقت وجود دارد. در اول وقت نماز را راحت‌تر و خوش‌تر می‌خوانی.
تا اینجا می‌شود حداقل سرمایه‌ای که با خودمان از این دنیا می‌بریم. با این حداقل عاقبت به خیر می‌شویم و از گناهان بزرگ حفظ می‌شویم؛ نماز، جلوی ما را می‌گیرد! قدم سوم، توجه در نماز است! حواسمان در نماز باشد؛ یعنی صدای حمد و سورۀ فرد کناری را متوجه نشویم. این می‌شود نماز کامل؛ اگر کسی نماز کامل بخواند، دو رکعتش می‌شود بهشت. بعد از این نماز، نمازگزار دعای مستجاب هم دارد.
هر مقدار از نماز که حواسمان بود همان مقدار از ما قبول است. حداقل نماز خوب آن است که از اول تا آخر حواسمان به نماز باشد. کارهای قبلی ما به‌جد در نماز تاثیرگذار است. اگر من حقّ مردم به گردن داشته باشم نماز من قدرت ندارد که مرا به معراج ببرد. سخت‌ترین مشکل آدمی در نماز و در هر جای دیگر حق مردم است که باید حل شود و بعد از آن هم، خودمان نباید خرابی درست کنیم. وقتی به نامحرم نگاه می‌کنیم، طبق حدیث یک تیر مسموم شیطان به ما خورده و این مسمومیّت خودش را در نماز نشان می‌دهد.»