کتاب حاج آقا روحالله دومین جلد از مجموعه حیات روح خداست که ابعاد زندگی حضرت امام خمینی(ره)، اعم از ابعاد فردی و اجتماعی، سیاسی و عبادی، علمی و عملی از میان خاطرات و نوشتههای به یادگار مانده از ایشان استخراج گردیده و با ترتیب زمانی خاص به صورتی جامع با ترسیم بستر تاریخی تنظیم گردیده است.
خلاصهای از فصول این کتاب شامل:
فصل اول: اخلاق و قیام. در این فصل به درس اخلاق حاجآقا روحالله در حوزه قم میپردازد.
فصل دوم:باز ما ذبح شدیم. هدف از گنجاندن این فصل فهم بستر تاریخی و شرایط سیاسی اجتماعی این دوره است.
فصل سوم: تشکّل برای اسلام.در این فصل توضیحاتی درباره فعالیت نیروهای مذهبی برای ترویج دین و غلبه بر شرایط ضد دینی حاکم بر کشور در آن دوره تاریخی، ارائه میشود.
فصل چهارم: قیام الله. در این فصل به مدل رفتاری حاجآقا روحالله در مواجهه با آسیبهای دینداری در دهه 20 و تفاوت رویکرد ایشان با دیگر بازیگران این عرصه میپردازد.
فصل پنجم: در این فصل نخستین اقدامات نهادی حاجآقا روحالله برای اصلاح امور و مقابله با سیاستهای طاغوت را مرور میکند.
فصل ششم: عرفان جهادی. در این فصل به سیرۀ حاجآقا روحالله در نقش یک استاد حوزۀ علمیه و نگاه ایشان نسبت به محتوای علوم حوزوی و برساخت اندیشه سیاسی آنها میپردازد.
فصل هفتم: اگر آیتالله بروجردی اجازه دهند. در این فصل به تلاشهای حاجآقا روحالله و علمای قم برای دعوت از آیتالله بروجردی به قم و قدرت گرفتن حوزه علمیه قم سخن میگوید.
فصل هشتم: بیشتر علمای بلاد شاگرد ایشان بودند. در این فصل به بُعد انقلابی بودن حاجآقا روحالله اشاره دارد. انقلابی بودن در سطوح علمی و تدریس تا وقتشناسی و اطاعت از مصلحتاندیشی زعیم حوزه.
فصل نهم: حاجآقا روحالله لایکونالالله. در این فصل به سیره عبادی و شخصیت عرفانی حاجآقا روحالله میپردازد.
کتاب «حاج آقا روح الله» با همکاری پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم علیهالسلام، بهتازگی از سوی شرکت چاپ و نشر بینالملل منتشر شده است. تآلیف این اثر توسط حمیدرضا باقری انجام شده است.
برای شناخت و بررسی دوران استادی امام خمینی(ره) در بستر تاریخ.
به تمام افرادی که میخواهند از زندگی رهبری بخوانند که با حرکتی عظیم، انقلابی آفرید که معادلهساز تاریخ بعد خود در سطح جهانی شد.
ایشان در درس نظرات مختلفی را مطرح میکردند و شاگردانشان مجبور بودند در تحقیق مطالب نظرات مختلفی را ببیند. گاه تا یازده اشکال به نظریات مطرح شده وارد می کردند و نظریات بزرگانی که اسمشان برای پذیرش بی چون و چرای مطالبشان کافی بود را زیر سؤال می بردند مسئله را مطرح میکردند، نظرات دیگران را هم می گفتند و نظر خودشان را نیز قاطعانه می افزودند و به دنبال استدلال می گشتند. مسائل را مردد مطرح نمی کردند. همین ویژگی موجب شده بود افراد زیادی به درس ایشان بیایند؛ زیرا با احترام، مبانی دیگران را مطرح کرده و اشکالات مورد نظرشان را قبل از طرح نظریات ابتکاری خود به آن وارد میکردند می فرمودند: «ما کاری به شخص نداریم. این حرف از هر کسی باشد این اشکالات به آن وارد است.» ایشان هرگاه می خواستند مطلبی را از دانشمندی نقل کنند با احترام از وی یاد می کردند؛ مثلاً کلمه «مرحوم» یا رضوان الله علیه» را میآوردند و بعد با استدلال علمی آن را رد می کردند.
نظرات