کتاب توحید داروی دردها به قلم محمدحسن وکیلی را موسسه جوانان آستان قدس به چاپ رسانیده است. این کتاب نگاهی تازه را به موضوع توحید و رابطه خالق و مخلوق دارد.

از خداوند بسیار گفته ایم و شنیده ایم، هر روز چندین مرتبه هنگام نماز در خانه او را میزنیم و با او راز و نیاز میکنیم و سر بر سجده می گذاریم گاهی نیز در طوفان مشکلات و سختی ها او را از صمیم قلب میخوانیم و چند قطره اشکی هم می باریم اما چرا همیشه او را حس نمی کنیم و با او انس نمیگیریم؟

راستی خداوند کجاست؟ من با او چه نسبتی دارم؟ کجا می توان او را یافت و کجا میتوان به او دست پیدا کرد؟ چرا او را که از رگ گردن به من نزدیک تر است نمی یابم و از او غافل میشوم؟

نسبت مخلوقات با خداوند از مسائل بسیار پیچیده ای است که قرن ها افکار دانشمندان را به خود مشغول کرده بود و معمولاً فیلسوفان بزرگ آن را از نوع نسبت تباین و جدایی می دانستند و نامتناهی بودن خداوند را به فراموشی می سپردند. تا اینکه قرآن کریم با بیانات گوناگون گزارش از نسبت چهار می داد که فیلسوفان از آن غافل بودند.

اگر بخواهیم از نسبت خود با خداوند نمونه ای بیابیم باید سفری به عالم ماوراء محسوسات انجام بدهیم تا نسبت های جدید را در آن جا رصد کنیم و با کمک آنها بتوانیم رابطه خود را با خداوند بهتر بشناسیم.

کتاب توحید داروی دردها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به شناخت خداوند پیشنهاد می‌کنیم

در برشی از کتاب توحید داروی دردها می‌خوانیم:

وقتی دانستیم همه کمالات در دست خداوند است و همه در برابر او فقیر و محتاج هستند می فهمیم نباید از کسی غیر از او کمک بگیریم.

از این پس وقتی در نماز آیه ایاک نعبد وإیاک نستعین» را می خوانیم معنای دقیق تری از آن به خاطر می آوریم.

باید روی نیازهای ما در همه حالات فقط به سوی درگاه خداوند باشد و اگر هم زمانی از کسی کمک می گیریم او را مظهر خداوند دیده و نگاه استقلالی به او نداشته باشیم، مانند کمک گرفتن از پدر و مادر یا معلم یا طبیب یا حاجت خواستن از ائمه ، در همه این موارد باید حاجت و مقصودمان را قلباً فقط از خدا بخواهیم و دیگران را واسطه قرار دهیم و وقتی حاجت هایمان برآورده شد بدانیم که خداوند کار را انجام داده و بندگانش فقط واسطه هستند.