کتاب ارسطو و فن شعر نوشته دکتر عبدالحسین زرین‌کوب، اثری تحلیلی است که به بررسی دیدگاه‌های ارسطو درباره هنر و ادبیات می‌پردازد. این کتاب توسط انتشارات امیرکبیر منتشر شده است.  

زرین‌کوب در این اثر با تکیه بر دانش گسترده خود، به تحلیل و تفسیر کتاب «فن شعر» ارسطو پرداخته و تلاش کرده است تا ابهامات و سوءتفاهم‌های موجود در مورد این اثر را برطرف کند. او نشان می‌دهد که چگونه تحلیل‌های ارسطو در زمینه هنر و ادبیات، ریشه در نگاه فلسفی او دارد و به نوعی نگرش جامع و علمی در نقد ادبی منجر می‌شود.

ارسطو، فیلسوف بزرگ یونان باستان، نه تنها در حوزه‌هایی مانند منطق و علوم طبیعی تأثیرگذار بوده، بلکه در زمینه نقد ادبی نیز اثری جاودان از خود بر جای گذاشته است. کتاب «فن شعر» (بوطیقا) او یکی از نخستین متون نظری درباره ادبیات است که به بررسی و تحلیل ساختارهای روایی، نمایشنامه‌ها، تراژدی‌ها و کمدی‌ها می‌پردازد. این کتاب، پایه‌گذار نقد ادبی در غرب شد و همچنان یکی از مهم‌ترین منابع درک زیبایی‌شناسی و نظریه‌های ادبی محسوب می‌شود.  

کتاب به بررسی جزئیات فن شعر ارسطو می‌پردازد و تحلیل‌های دقیقی را ارائه می‌دهد که به فهم بهتر این اثر کلیدی در تاریخ ادبیات و نقد ادبی کمک می‌کند. زرین‌کوب با تحلیل مفاهیم اصلی کتاب فن شعر، تأثیرات آن را بر نظریه‌های ادبی بعدی روشن می‌کند و این اثر را از سوءبرداشت‌ها و تفسیرهای نادرست در طول تاریخ آزاد می‌سازد.

کتاب ارسطو وفن شعر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران ادبیات، فلسفه، هنر و نقد ادبی مناسب است و علاقه‌مندان به مباحث زیبایی‌شناسی و نظریات ارسطو نیز می‌توانند از آن بهره ببرند. همچنین، این اثر به تمام علاقه‌مندان به تاریخ اندیشه و نظریه‌های ادبی توصیه می‌شود.

در برشی از کتاب ارسطو فن شعر می‌خوانیم:

این رساله ارسطو سرگذشتی طولانی و پرماجرا دارد که از عهد وی - عهد اسکندر آغاز می شود و از طریق شارحان اسلامی قرون وسطی و شارحان ایتالیایی عهد رنسانس، دنیای رمانتیک و رئالیست اروپای امروز را با ادبیات عصر طلایی یونان باستانی به هم می پیوندد. اینکه هنوز در عهد ما نیز، این رساله همچنان حیات پرسرگذشت خود را با همان سرشاری و پرباری گذشته ادامه می دهد، نه فقط از آن روست که اولین اثر علمی یونان باستانی در زمینه نقد ادبی است، بلکه مخصوصاً از آن جهت است که در نقد و شناخت شعر شیوه ای را دنبال کرده است که محققان و نقادان دقیق عصر ما نیز بیش و کم جز همان شیوه را دنبال نمی کنند.

بدون شک در شناخت این رساله و ارزیابی دقیق آن، قبل از هر چیز بررسی محتویات رساله ضرورت دارد، ولیکن این امر نیز جز با تأمل در سابقه مسائل و مباحث آن ممکن نیست و همین نکته است که از محقق طلب می کند تا ارتباط فکر و رأی ارسطو را با افلاطون در این مسئله نیز مثل سایر مباحث فلسفی دنبال نماید.