کتاب «آن چهارده روز» روایتی از لسان مبارک حضرت علی (علیه السلام) که در ضمن پاسخ به سوال یک یهودی نقاط برجسته زندگی خودشان را مرور میکنند. ماجرای بیان این حدیث به هنگام بازگشت سپاه حضرت از جنگ نهروان برمیگردد. دانشمندی یهودی وارد مسجد کوفه میشود و پرسش مهمی از ایشان میکند. او به استناد کتاب مقدس خودشان میگوید که خداوند همواره به پیامبران امر میفرمود که از خویشان خود جانشینی برگزینند و خداوند آن جانشین را هم در زمان حیات پیامبر و هم پس از رحلت پیامبر مورد آزمایش قرار میدهد. امیرالمومنین برای اثبات حقانیت دین مبین اسلام و اثبات وصایت خود هفت موضع در دوران نبوت رسول مکرم و هفت امتحان پس از رحلت ایشان را بیان میکنند که خداوند ایشان را با سختترین کارها آزمود اما حضرت با موفقیت تمامی آنها را به پایان رساند. از جمله این حوادث میتوان به لیله المبیت که اصحاب قریش اجماع بر ترور پیامبر داشتند و حضرت علی (ع) حاضر گشتند جان خود را فدای ایشان کنند، جنگ احد که ایشان در دفاع از جان پیامبر هفتاد زخم برداشتند و حوادثی همچون جنگ جمل و نهروان از جمله آزمایشهای حضرت بودند. مرور این حوادث از زاویه دید خود حضرت علی (علیه السلام) از اهمیت دوچندانی برخوردار است.
در ادامه برشی از این کتاب را میخوانید:
و اما درباره جان خودم تمام کسانی که در اینجا میبینی و آن کسانی از اصحاب پیامبر که الان حضور ندارند میدانند که مرگ برای من مثل آب خنک برای شخص بسیار تشنه در روز بسیار گرم است. من عمویم حمزه، برادرم جعفر و پسر عمویم عبیده با خدا پیمان بسته بودیم که در راه دین ثابت قدم باشیم و به آن وفا کردیم. هم پیمانهایم پیش از من از دار دنیا رفتند اما من به خاطر مصلحتی که خدا میداند ماندم خدای متعال این آیه را در شان ما نازل کرد: «از مؤمنان گروهی هستند که به عهدی که با خدا بستند وفا کردند؛ پس برخی از آنها اجلشان سررسیده و برخی دیگر منتظرند و هیچگاه از پیمان خویش تخلف نکردند.» مقصود از آنان که اجلشان سررسید حمزه و جعفر و عبیده است و مقصود از آنکه منتظر است به خدا سوگند من هستم که هیچ دگرگونیای در عهد و پیمانم نداشتهام.
نظرات