کتاب «آداب سلوک» مجموعه بیانات حجت الاسلام سیدحسن عاملی در برنامه سمت خدا است. محوریت بحث در این کتاب با این موضوع است که اصلی‌ترین هدف دین و ارسال پیامبران به این جهت بود که انسان راه را پیدا کند و به سوی خداوند حرکت کند. تمامی انسان‌ها اگر به فطرت خود بازگردند و در حقیقت وجودی خود کمی تامل کنند درخواهند یافت که گمشده‌ای دارند که با هیچکدام از امور دنیوی ارضا نمی‌گردد. رسیدن به کمال واقعی و آرامش انسان در قرب الهی محقق می‌گردد. اما دشوارتر از یافتن گمشده، فهمیدن راه صحیحی است که انسان را به خدا برساند. در جهانی که هزاران فرقه و مکتب انسان را به خود دعوت می‌کند و مسیر خود را تنها راه درست برای زندگی می‌دانند تشخیص حق و باطل سخت می‌گردد. اینجا است که رسولان الهی با کلام و نوری از جانب ذات حق دریافت نموده‌اند مسیر روشنایی را به انسان نشان می‌دهند و او را به سوی جایگاه حقیقی‌اش که در آسمان‌ها قرار دارد راهنمایی می‌کنند. شناخت مسیر، آگاهی از خطراتی که در طی مسیر انسان را تهدید می‌کند و توشه‌ای که انسان برای رسیدن به مقصد بردار از جمله مسائلی هستند که در این کتاب توسط عالم ربانی با بیانی شیرین و همراه ذکر روایات و تمثیل‌های همه‌فهم تقدیم مخاطب گردیده است.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

چشم اگر چشم خدا باشد چه می‌شود؟ این چشم دیگر فقط برای دیدن نیست؛ بلکه با همین چشم می‌توان تصرف تکوینی هم کرد. در جنگ صفین آقایی نزد امیرالمؤمنین آمد، گریه کرد و گفت: برادرم الآن در لشکر معاویه است و به جهنم می‌رود. حضرت فرمود چرا گریه می‌کنی؟ گفت: چرا گریه نکنم؟! وقتی برادرم را بر لبه پرتگاه جهنم می‌بینم حضرت دید او خیلی با صفاست، لذا یک نیم نگاهی فرمود و نیم رخی از ولایت تکوینی خود را نشان داد حضرت با گوشه چشم به لشکر معاویه نگاهی کرد یک دفعه کسی مثل تیر از آن لشکر خارج شد و به سمت سپاه امام دوید. او همان برادر این شخصی بود که نزد حضرت به شفاعت آمده بود. خودش را به پای حضرت انداخت و گفت: آقا جان خدا لعنت کند دست‌هایی که ما را از شما جدا کردند! این چشم خداست که با یک گوشه چشم می‌تواند چنین کاری کند! یک وقتی گفتم که سالک باید این را اساس کار خود قرار بدهد و دست از تلاش نکشد که اگر در این عالم تکانی بخورد خبرهایی هست و دست اولیای الهی برای تصرفات تکوینی باز است. اگر کسی یک عمر کار کند و به همین عنایت برسد، سود کرده است.

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

آیا شود که گوشه چشمی به ما کنند؟!