آقای عباسی ولدی، روحانی نویسندهای هستند که همیشه در آثاری همچون «تا ساحل آرامش»،« حسینیه واژهها»، «نیمه دیگرم» و «من دیگر ما»،
با قلمی سرشار از احساسات، مهمترین مسائل اعتقادی و تربیتی را به ما یادآوری کردند.
مجموعه زیبای بهانهبودن هم یکی از همان آثار است که مثل تابلویی نقاشی، یک رابطه موثر ما با خالق بیهمتا و اهلبیت را به تصویر میکشد.
و شاید بتوان این گروه از کتابها را مکمل معنوی دلنشینی برای نوشتههای پیشین نیز به شمار آورد.
مثلا اگر دو جلد آغازین را پس از مجموعه «نیمه دیگرم» بخوانید
یا جلد های سوم تا ششم را «تا ساحل آرامش» ورق بزنید
آنگاه جلد های هفتم تا سیزدهم را برای درک بهتر «من دیگر ما» از دست ندهید، بیشتر این گروه دوست داشتنی واژهها را درک کردهاید.
مثلا در جلد نهم با نام«خوش به حال بچه هایی که اسیر تو می شوند» به سراغ رابطه کودکان با امام عصر(عج) میرویم؛ دوستی که درک حضورش انگیزه خوب بودن را برای کودکان هزاران برابر میکند.
در بین خطوط کتاب نوشتهاست:
(( بچهها وقتی تسلیم تو شدند دیگر نیازی به فرمان نیست. به اشارۀ ابروی تو همان میکنند که دلخواه توست. خوش به حال بچههایی که اسیر تو میشوند! ))
نظرات