کتاب دارای ۲ بخش «اقامت در خانه خدا» و «شکوه امر خدا» است. «اقامت در خانه خدا» یادداشتی برای معتکفین است که دربرگیرنده نکاتی برای بهره برداری بهتر از فرصت های معنوی اعتکاف است. در این متن نویسنده از زوایای گوناگون به اعتکاف نگاه می کند و تعاریف مختلف را در مورد اعتکاف ارائه می دهد. در یادداشتی از این بخش می خوانیم: «اعتکاف یعنی: زمان می خواهد تا انسان برخی از معانی را درک کند. سه روز یعنی زمان متراکم. همان طور که برنامه های روزانه و مستمر یعنی زمان مداوم. این ها هر کدام به نوعی اثر دارند. هم لازم است انسان کارهای خوبش را در زمان مداوم انجام دهد تا اثربخش باشد. و هم لازم است گاهی زمان متراکم صرف بهبود حال خویش کند تا موثر واقع شود. برای مداوای برخی از بیماری های جسمی هم همین کار را انجام می دهند. گاهی برنامه دارویی مداوم و گاهی که کار سخت شده باشد برنامه دارویی متراکم.» بخش دوم کتاب با عنوان «شکوه امر خدا» درصدد است تا با نگاهی تربیتی و اخلاقی به سؤال «چرا خدا امر می کند؟» پاسخ داده و در ضمن این پاسخ، برخی از مفاهیم عمیق تربیتی دین اسلام را به زبانی ساده توضیح دهد. در بخش هایی از این کتاب می خوانیم: «چرا خداوند متعال نماز شب را بر پیامبر اکرم (ص) واجب فرمودند؟ حتماً برای آن نبوده که مبادا ایشان نماز شب را ترک کنند. یقیناً برای این نبوده که قدرت درک پیامبر (ص) را نسبت به ضرورت و ارزش نماز شب در نظر نگرفته بودند. پس چرا واجب شد؟ در حالی که بسیاری از پیروان مکتب او هیچ گاه نماز شب را با آنکه مستحب است، ترک نمی کنند. ما که هرچه از خدا نسبت به پیامبر (ص) می بینیم، همه اکرام است و احترام. نکند واجب شدن یک امر و صدور یک دستور واجب هم از جانب پروردگار نوعی اکرام عبد است؟ کجا باید ما توی سر این «من» بزنیم؟ تا بیاییم و بگوییم «من» می خواهم توی سر این «من» بزنم، یک دفعه می بینیم «من» که هنوز حضور دارد! چگونه با حضور من، منیت از بین می رود؟ چاقو که دسته خودش را نمی برد. اگر بگویی «من» دوست داشتم الان قرآن بخوانم، این قرآن خواندن تو چقدر ارزش دارد؟! ببینم! چی شده که قرآن خواندنت گرفته؟ بتِ اول (من) اجازه داد خدا را بپرستی؟»