نوید پورمحمدرضا به سراغ ترجمه کتابی از لارنس جی ویل و توماس جی کامپانلا رفته است با نام«شهر از نو»، تا بتواندنگاهی جامع از شهرهایی را ارائه کند که پس از فجایعی همچون سیل، زلزله، تشعشعات رادیواکتیوی، قحطی، جنگ، بمباران و... برای بازسازی خود تلاش میکنند.

براساس یک مطالعه جامع و دقیق آماری، در بین سال‌های ۱۱۰۰ تا ۱۸۰۰ میلادی، ۴۲ شهر در سرتاسر جهان ویران شدند و هرگز به وضعیت بهتری بازنگشتند و اما در همان ایام، شهرهایی همچون حلب، مکزیکوسیتی، بوداپست، بغداد، مسکو و... به بازسازی دوباره خود پرداختند، درحالیکه شصت تا نود درصد جمعیت‌شان را از دست داده بودند.

در این کتاب با نگاهی تازه و نو به ماجرای اینگونه از شهرها می پردازیم و انگیزه‌ها، موانع و سیر رشد آنان را در قالبی داستان‌گونه بررسی می‌کنیم.

در بخشی از این اثر که توسط نشر اطراف به کتاب‌رسان آمده‌است می‌خوانیم:

((ساختن و دوباره ساختن اغلب با تلاش‌های نه‌چندان بی‌غرضی پیوند می‌خورد که سعی در کنترل و دستکاری معانی دارند. موسولینی با حفاری یادمان‌های باستانی و شکافتن قلب روم برای کشیدن محورهای جدید، آشکارا می‌کوشید تا با شکوه و عظمت باستانی رقابت کند. هیتلر و اشپیر نقشه کشیده بودند تا به جای برلین، ژرمانیایی به پا کنند که عظمت و قامتش امپراتوری‌های گذشته را تحت‌الشعاع قرار دهد. حتی صدام حسین بی‌اعتنا به اندک بازمانده‌های باستان‌شناختی، دست به خلق دوبارهٔ بابل زد...))