خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی از جمله بزرگترین شاعران و غزل سرایان تاریخ ایران است که دیوان اشعارش مشتمل بر تمامی اشعار به جای مانده از شاعر بزرگ است که شهرتی کم نظیر در سرزمین های فارسی زبان و حتی کشورهای بیگانه دارد. عمده اشعار این دیوان در قالب غزل سراییده شده اند و مضمونی عارفانه، عاشقانه دربردارند. از جمله ویژگی های منحصر به فرد این اشعار دربرداشتن معانی عمیق و چندلایه ای است که سبب می شود عام و خاص بهره های فراوانی از شعر کسب نمایند و به یکی از متداول ترین کتاب های شعر در زندگی مردمان بدل گردد. بسیاری از مردم ایران در امور زندگی و احوال خود به این کتاب تفال می زنند و نشانی راه را از ابیات این هنرمند گرانمایه می جویند. این دیوان به همت انتشارات پیام عدالت در طرح و جلدی زیبا و شکیل به زیور طبع آراسته شده است. این نسخه از روی نسخه تصحیح شده علامه محمد قزوینی به چاپ رسیده که یکی از معتبرترین تصحیح ها بر این دیوان است و خط استاد مصطفی اشرفی تبریزی بر حلاوت و قیمت این اشعار متعالی افزوده است. این نسخه به گونه ای طراحی شده است که هر غزل در صفحه ای مجزا قرار گرفته و در پایان صفحه در متنی کوتاه و روان مقصود اصلی شعر و آنچه ابیات به آن اشاره دارند توضیح داده شده تا تفال زنندگان به این ابیات به شکلی آسان از نتیجه فال خود آگاه گردند. دیگر اشعار لسان الغیب همچون قطعات، رباعیات و قصاید در بخش پایانی این دیوان قرار گرفته است.